Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ik en de Bank

Ik kom sporadisch bij de bank. Ik durf niet meer. Ik doe boodschappen, pin vijftig Euro extra en ik kan weer even vooruit. Maar bij de bank kennen ze mij wel. Ik heb ooit een brief teruggebracht die geadresseerd was aan iemand in Spaarnestad. Ik vond het nobel van mezelf; toch een extra rit, maar de mevrouw achter de balie stond een gniffel weg te slikken. 'Het was een soort van voorbeeldbrief,' zei ze, 'met een grappige naam en adres. Er zat een snufje in verborgen; iets waar de klant zijn voordeel mee kon doen.' Ze legde het uit als aan een kind en ik wist niet hoe snel ik die bank uit moest komen.

Maar dat was nog niet het ergste. Een paar weken later stond ik weer voor die balie; dit keer met een afschrift. Ik zei dat ik die bank wel mocht. In plaats van bedragen af te schrijven, schreef deze bank ze bij. Ik kwam ze er even attent op maken; een faillissement was tenslotte zo uitgesproken. Ik was ervan overtuigd dat met dit bericht alle voorgaande stommiteiten me ter plekke zouden worden vergeven, maar opnieuw keek de mevrouw me meewarig aan en geduldig wees ze me op het bedrag dat nu aan debetzijde stond. Ik weer die bank uit.

En toen ik weer eens de moed had binnen te gaan, kreeg ik ongevraagd een nieuwe bankpas toegeschoven. Mijn oude, vertrouwde werd onder mijn neus doormidden geknipt. Pats! Weg! 'Uw pincode wordt u binnenkort toegestuurd,' zei de mevrouw. Daar gaan we weer, dacht ik. Gedwee liep ik achter haar aan naar buiten. Haarfijn zou ze me uitleggen hoe ermee om te gaan. Ze drukte een plastic kaartje in een gleuf, drukte op wat knopjes en inderdaad, het apparaat spuugde gehoorzaam een briefje van vijftig. Ik snapte er de ballen niet van. Onbehaaglijk liep ik achter haar aan het bankgebouw weer binnen. 'De code!' riep ze over haar schouder. 'Welke code?' stamelde ik. 'Die u binnenkort wordt toegestuurd!' Hoorde ik het goed? Klonk dat wat bits? 'Die moet u uit uw hoofd leren en daarna het papiertje vernietigen!' Wat moest ze van me? Had ik hierom gevraagd?

Niet veel later kreeg ik inderdaad mijn pincode in de bus. Ik ben gehaaid in het onthouden van telefoonnummers; ik kan er zo een twintigtal opnoemen, maar dit wilde maar niet lukken. Ik terug naar de bank. Een ander zou er misschien nog iets aan hebben. Maar toen ze me zag staan, met dat papiertje in mijn hand, verschoot ze van kleur. Haar armen maaiden door de lucht en ze maakte een ongecontroleerde sprong achterwaarts. Ik keek nog even achterom maar het was echt voor mij bedoeld. En toen ik haar het papiertje toestak, wrong ze haar handen op de rug en weigerde het aan te pakken.

Vandaag was ik er weer even. Ik heb geen enkele overbodige vraag gesteld. Zelfs geen opmerking gemaakt over het weer. En terwijl ik timide mijn zaakjes stond te regelen keek ik toch even rond, want ik miste de mevrouw.

'Overspannen,' kreeg ik bij navraag te horen.
Niet weinig schuldig verliet ik de bank.

Schrijver: Areth, 12 juni 2008


Geplaatst in de categorie: geld

4.4 met 24 stemmen 815



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
jorrit
Datum:
25 september 2008
Email:
jorrit3hotmail.com
ja, leuk, vooral dat einde..!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)