Ooookêej
Eindelijk! Het begin van deze inzending is er - ineens. Nadat ik al een week of twee met wat losse ideeën in mijn hoofd zat maar er verder nog geen begin of einde had gevonden, kwam de hartenkreet van Fred: "Man zoekt werk (2)" als een zeer welkome aanjager te hulp.
Naast zijn gave om kort, beknopt, bijna poëtisch maar tevens haarscherp iets te verwoorden, kan hij soms voor sommigen cynisch en bot overkomen, terwijl het als latente humor is verpakt. Ik bewonder zijn directheid, hoewel zijn gekozen onderwerpen mij niet altijd aanspreken, maar daaraan ontkomt niemand in een vergelijking met de pennenvruchten van een ander.
Fred schetst in zijn hartenkreet bijzonder raak en zeer herkenbaar de sfeer van een bepaalde "cultuur", zoals die in veel bedrijfstakken en zelfs ambachten nog aanwezig is of in stand wordt gehouden. Dank je, Fred, deze keer heb je me op weg geholpen door de grijze cellen van mij even te stimuleren!
Ook ik heb vroeger op de werkvloer onbewust in een soort vakjargon gesproken en zelfs toen was er al in het jaarverslag van ons bedrijf iets te lezen in de geest van: "… dat bij het management in de advertentiesector na uitvoerig brainstormen outsourcing van de acquisitie als een real option wordt overwogen". -
Op de een of andere manier schijn ik iets te hebben met de taal als communicatiemiddel. Daarbij maak ik een duidelijk verschil tussen het geschreven woord en de dagelijkse omgangstaal. Stel dat de meesten van ons op deze site in hun dagelijkse omgangstaal precies zo zouden praten zoals hier op deze site staat geschreven, dan zou er (uitzonderingen daargelaten) weinig of geen grove taal worden gebezigd, weinig of niet over seks* worden verhaald en weinig of niet worden gevloekt.
Neem echter gerust van mij aan dat, als ik door onoplettendheid een traptrede mis en bijna op mijn gezicht val, mijn verbale uiting van schrik en boosheid geheid van dien aard zal zijn, dat ik deze hier niet graag zou willen zien weergegeven. Toegegeven: het ís hypocriet maar wel een bewuste keuze, die ook geldt voor het voornemen om in bijdragen een ieder in zijn waarde te laten en niemand af te rekenen op zijn/haar mening of overtuiging over welk onderwerp dan ook.
Het Sanskriet, de klassieke Griekse taal en het Latijn bij voorbeeld noemen wij dode talen. Ze evolueren niet meer, doordat ze of alleen nog voortleven in oude geschriften of de wetenschap dienen voor de naamgeving aan medische begrippen, aan flora en fauna e.d. Het zou m.i. onmogelijk zijn om in één van deze talen de gebruiksaanwijzing van een stofzuiger of de startup checklist van een Boeing 747 als vertaling weer te geven.
In een taal die leeft verschijnen uit het niets plotseling nieuwe woorden en begrippen, die een tijdlang blijven hangen, totdat ze bijna onbemerkt weer verdwijnen. Ik plaats enkele daarvan gemakshalve maar even tussen de symbolen <…>, omdat de opties onderstreept, vet of cursief op de site niet worden weergegeven. De laatste niet te missen uitdrukking is het woord <okay>; geen gesprek, geen interview geen dialoog zonder okay. Afhankelijk van de intonatie, de lengte bij het uitspreken, de toonhoogte en de klemtoon, vervangt het woordje soms hele zinnen, die door de toehoorder intuïtief goed worden geïnterpreteerd.
Daarvoor was kortstondig <Ik roggel het wil> in de mode, afkomstig uit de reklame van <drie kiklo inkvib>. De reklamemakers hebben toch al een dusdanige invloed op ons "taalgebruik" (hierbij buig je enkele keren met opgeheven handen beide wijsvingers), <dat wil je niet weten>!
Onze jeugd maakt het <helemaal te gek> (uit de flower power-tijd) met hun geschreven chat- en sms-taaltje. Mijn kleindochter, dit najaar afstuderend als docente Nederlands voor de onderbouw, chat moeiteloos en even zo vrolijk: <je heb id gelijk, vanaaf kank nie, nej, dan tog maar ff w8chte> om daarna door te gaan met het nakijken van het huiswerk van haar leerlingen. Als je daar commentaar op zou hebben, dan krijg je een onverschillig <whatever> als antwoord, ondersteund door een draaiend handgebaar en dan ben je meteen <gedisd>. - Of ik daar moeite mee heb? Welnee, wetende dat later een klein aantal van alle modewoordjes wordt opgenomen in Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal.
Gelukkig leeft iedere taal even vernieuwend en intens, mede gestimuleerd door de contacten, die door het vrije verkeer tussen de naties onderling zeer intensief is. Toen ik ongeveer tien jaar geleden op bezoek in Duitsland was, vertelde mijn halfbroer me, dat een bepaald iets <super geil> was. Toen ik daar nogal verbaasd op reageerde door te stellen dat hij nogal grof met het begrip seks* omsprong, keek hij mij wat ongelovig aan. "Dat woord had vroeger misschien alleen met seks te maken, maar daar gebruiken wij nu toch andere namen voor". Wat hij daar dan wél mee bedoelde wilde ik weten. "Gewoon, wat ze in de disco ook mee bedoelen. Komt geloof ik uit het buitenland en heet daar <fat> of <cool>". Blijkbaar heb ik toen niet erg intelligent gekeken, want op mijn verblufte reactie werd schouderophalend gereageerd.
Ik kon tóén nog niet zeggen, dat ik het niet kon rijmen, omdat <het mijn ding niet was>. Nu zou ik maar één passende reactie geven, nl. "<ooookêej>!
Tot een volgende keer.
tiscali.comGeplaatst in de categorie: taal
Help!
2.183
Geef je reactie op deze inzending: