de schizo-merel
Dag lezeres, aangenaam kennis te maken, ik ben de schizo-merel.
Ik ben mooi met een zwart verenpak en een fel oranje snavel waarmee ik aangenaam zing en converseer over van alles en nog wat. Ik ben leraar Franse Melodieën voor gevorderden en zing in de ochtend mijn liedjes en 's avonds voor het slapen gaan oefen ik nog even vrije chansons, dit alles in het Frans natuurlijk al woon ik in de Friese Wouden.
We hebben een goed stel jonge vogeltjes die aan het einde van september volleerd uitvliegen. Mijn vrouwtje heet Madame Merel; zij is gekleed in een bruin gespikkeld haute couture pakje van Parijse snit met een lekker luchtje en vrolijke ogen en een prettige zachte stem waarmee zij iedereen voor haar inneemt, incluis die vervelende spreeuwen in de achtertuin.
Ik scharrel dus mijn kostje kieskeurig en op tijd bij elkaar en luister naar aangename geluiden. Ik houd echter ook van orde en regelmaat maar met de Franse slag.
Ik was eens een schizo-merel, nou mevrouw mijn wereld stond geheel op haar kop kan ik u vertellen! Het werd mij horendol in de kop van stormen van wind en een kakofonie van geluiden van een op hol geslagen marseillaise! Ik ben toen in het MerelZiekenhuis geweest maar daar was het helemaal niet leuk. Bedroefd maar genezen ben ik huiswaarts gekeerd en sindsdien ben ik wel gelukkig maar ook een beetje vreemd.
Soms zitten mij gedachten dwars en ik moet dan alleen zijn hoewel ik van iedereen houd. Dan moet ik hard vliegen en hard zingen, vals soms tot ik schor word, ik vlieg dan ook rondjes soms en ga dan uitgeput slapen. Als me dat overkomt voel ik me rot en dat is een smet op mijn carrière en blazoen en intelligentie. Het is echter zo in mijn natuur en daarom houd ik het voor mezelf, maar mijn edele wederhelft weet er wel van natuurlijk maar verder niemand.
Soms droom ik er van naar het Zuiden te gaan als het herfst wordt, maar we hebben een mooie tuin met aardige mensen, zij geven ons broodkorstjes en vetbollen in de sneeuw en zo komen wij met een sjaaltje en kouwe poten de winter toch door. En dan moeten we meteen aan de bak met zingen in het voorjaar en dan komen de jonkies weer!
Daarom heb ik het altijd druk, ook al omdat ik zo nadenk natuurlijk. Het is een zinvol doch moeilijk bestaan en altijd is het mijn vrouwtje die me weer de moed en energie geeft om door te gaan. De muziek is mijn redding, ik zing toch zo graag lezeres, over hoe mooi de zon opkomt, hoe mooi de bloemen en planten zijn, over vreemde vogels, over hoe mijn kinderen alles leren en over de sterrenhemel met maneschijn, ja ik kan erg gelukkig zijn… alles wat u moet weten over de schizomerel staat in dit verhaaltje, zo moeilijk is het nu ook weer niet.
Ik wens u een fijne zomeravond en ik zal voor u zingen, dat is beter dan uitleg geven. Zolang er muziek is is er muziek in mijn hart en leven en dat is nu eenmaal de kunstkant van de schizomerel, het was aangenaam even mijn hart te luchten, dank u tot gauw!
De Schizomerel
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: liefde
scizomerel
885
Geef je reactie op deze inzending:
Als een echte vlindervogel struin ik door de stad en geniet van de nectar van het leven!