Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Omtrent Job, Jezus en de dingen die gebeuren (mijn preek)

Iedereen kent wel het verhaal over de rijke Job, die door God beproefd werd op een verschrikkelijke manier, om zijn geloof te testen. Job verloor alles wat je maar kunt bedenken, bleef God echter trouw en werd later weer beloond.

Iedereen kent ook Jezus, de zoon van God, die aan het kruis nog vreselijker kwellingen onderging dan Job om onze zonden te vergeven. Ook Jezus bleef trouw aan zijn hemelse Vader en werd daarvoor later beloond.
Ieder van ons kent ook medemensen, die net als Job ingoede mensen zijn en toch de wreedste beproevingen te verduren krijgen. Kijk en luister maar dagelijks naar het wereldnieuws. Laatst nog gebeurde een massadrama in het Belgische Dendermonde. Overal gebeuren de meest wrede dingen, jegens mens en dier, ja zelfs tegen de hele natuur.

Op zulke momenten begrijpt men God niet en roepen sommigen onder ons vertwijfeld uit: Als er een God bestaat, waarom grijpt Hij dan niet in en waarom verhindert Hij dan niet dat al die gruweldaden gebeuren? Over die levensvragen mediteerde ik lang geleden al en onlangs opnieuw. Ik vroeg God om een eerlijk antwoord en ik kwam tot de volgende conclusie op de vraag:
Waarom greep God niet in?
Dat deed Hij wel, maar op zo’n zachte manier dat u en ik er bijna niets van merkten!
Ja, maar waar was Hij dan bijvoorbeeld op het moment dat ik of een ander geslagen werd?, vraagt u zich wellicht terecht af. Ook toen was Hij er.
Hij zorgde er voor dat er een alarmlampje in uw hoofd ging rinkelen, op het moment dat het slachtoffer bijna z’n belager dodelijk terugsloeg.
Hij hielp u op het moment dat u radeloos was, door u een positieve ingeving te schenken, waardoor u even weer glimlachte door al uw tranen heen.
Hij zond de helpende vreemdeling op uw pad, toen u troost zocht.
Hij inspireerde uw lang niet gehoorde vrienden, die u kort na het drama ineens opbelden.
Hij sprak tot u via de mond van uw hulpverleners.
Hij streelde uw haren tot troost, via de handen van een verpleegster die u verzorgde.
Hij was altijd bij u, zelfs in de ergste momenten, want Hij was in uw hart, in uw ziel, in uw geest als de bron van al het goede, als uw intuïtie, als uw verstand en als uw gevoel. Hij is het waakvlammetje in u, dat altijd blijft branden, door elke storm heen. Dit alles zien wij ook bij Jezus, in de Evangelielezing van vandaag.

Ja, maar waarom hield God die slaande hand niet tegen?, wil u nu weten.
Omdat God in al Zijn onnoemelijke wijsheid, net als een aardse goede ouder weet dat je een mens, door eigen vallen en opslaan zijn levenslessen moet laten leren. Wat leert een mens ervan als een ander het huiswerk in zijn plaats leert? Niets! De betrokkene blijft onwetend en onkundig en hervalt steeds in dezelfde fouten, omdat de bedoeling van de les hem volledig ontgaat.
Wie pertinent weigert om de letters van het alfabet te leren zal nooit leren lezen noch schrijven. Wie niet leert blijft zwak. Dat wil toch geen enkele liefhebbende ouder voor zijn kind? God dus ook niet en daarom staat Hij toe dat wij ook harde lessen op Aarde te leren krijgen, waarbij wij soms zelfs letterlijk vallen en opstaan. God liet zijn eigen Zoon aan het kruis sterven om ons dit duidelijk te maken. Jezus was natuurlijk vrij van zonde, maar hij had een voorbeeldfunctie, net als Job!

Zie de menselijke beproevingen dus niet langer als een misdaad tegen u of een ander, maar als een hulpmiddel om te groeien en sterk te worden, dan wordt het leven zelfs in de duisterste dagen nog een beetje draagbaar!
Natuurlijk zijn misdadigers niet goed te praten, maar bedenk wel dat ook zij maar mensen zijn, die op Aarde hun levenslessen komen leren. Als zij falen dan hebben zij zich later te verantwoorden bij God. Ook zij zullen een nieuwe kans krijgen, net als de goede moordenaar die naast Jezus aan het kruis hing.

Wat ging er in het hoofd van een misdadiger om voordat die de misdaad pleegde? Waren de moordenaars soms zelf mishandelde mensen?
Heb ook medelijden met hun familieleden, want zij waren niet schuldig aan de misdaad die gepleegd werd. Jezus predikte liefde en dreef demonen uit. Jezus vergaf de zondaars en boette hun zonden uit aan het kruis. Misschien moesten wij alleen een beetje worden zoals Job en Jezus en ondanks alles ons vertrouwen blijven stellen in God.


Zie ook: http://laurinevdpitte.spaces.live.com

Schrijver: Laurine Vandepitte, 8 februari 2009


Geplaatst in de categorie: religie

1.4 met 5 stemmen 1.925



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Maarten
Datum:
22 december 2011
U hebt een mooie tekst geschreven. Ze noemen dit een theodicee. Dat houdt in dat u probeert te beargumenteren waarom God, ondanks zijn almacht, alwetendheid en algoedheid, toch het kwaad in de wereld toestaat. (1)

Er bestaan veel vormen van een theodicee maar ik vind die van u erg mooi. Echter zijn er een aantal bezwaren die kleven aan uw uitleg.
U geeft God een patriarchale rol met de daarbij behorende normen en waarden. Dit impliceert dat u Zijn beweegredenen meent te kennen maar deze druisen in tegen veel andere opinies. Toch blijft het uw conclusie en die behoeft uiteraard geen bewijsgrond.
Het tweede probleem is de aard van al het leed in de wereld. U spreekt over bewust leed dat wordt toegebracht door mensen. Tevens bestempelt u dit leed als levensles van God. Echter zijn er legio voorbeelden te noemen van leed, bewust en onbewust, waar totaal geen leermoment in te vinden is. Dit vind je bijvoorbeeld veel bij dieren in de natuur.

Het voorbeeld van Job vind ik altijd een wreed voorbeeld. M.i. is dit een menselijke trek die God laat zien. Het is totaal beneden iemands waardigheid om iemand op deze manier op de proef te stellen om het lijdend voorwerp (Job) ondanks alles Hem laten eren. Het is wreed, arrogant (gezien de Goddelijke macht die Hij heeft) en het is typisch een vorm van symboliek dat door mensen wordt gebruikt om het volk een les te leren namelijk, zet geen vraagtekens bij dit soort zaken maar blijf geloven ondanks wat je gevoel je zegt.

Op 2e kerstdag 2004 vonden bijna een kwart miljoen mensen de dood door een zeebeving in de Indische Oceaan. De nasleep is nu nog te voelen daar. Dit soort rampen vindt regelmatig plaats op ons aardbolletje. Sommige worden breed uitgemeten in de pers maar vaker geschiedt leed zonder dat iemand daar getuige van is en zonder dat daar enige lering uit getrokken kan worden genomen.

Het leed is inherent aan het leven op aarde. Wetenschap heeft dit grotendeels in kaart gebracht en heeft er afdoende verklaringen voor. De conclusie: de natuur is onwillekeurig, discrimineert niet en heeft leed als kenmerk. Het logische gevolg daarvan is dat de mens dit niet kan of wil accepteren, angst krijgt voor zijn of haar sterfelijkheid en er toch een morele les en/of troost uit wilt trekken door er een bovennatuurlijke verklaring voor te geven. Dat gebeurt in geuren en kleuren en sommige spreken van liefde en anderen spreken van haat.

In mijn beleving is het een kwestie van accepteren, ermee omgaan en er het beste van maken. De natuur hebben we, en zullen we nooit in de hand krijgen.

Graag gelezen.

(1) (bron: Bart Klink, www.deatheist.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=227:het-leed-in-de-wereld-en-gods-bestaan-&catid=2:artikelen&Itemid=3)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)