Dans der eenzaamheid

Ooit was er die vrouw. Die mooie vrouw. Die altijd aanwezig was. In mijn hart en in mijn geest. Maar toen gebeurde het. Woorden stopten. De bron van inspiratie droogde op. En toen was het voorbij en bleven alleen nog maar de herinneringen en het onbegrip van onze naasten. Geluk werd vervangen door ellende. Warmte door de kilte van de eenzaamheid. Zo schijnt dat nu eenmaal te moeten gaan met illusies die nooit waarheid worden. Liefde is ook maar een woord.

Nu ben ik wakker geworden en weet ik wat ik fout heb gedaan. Maar verslapen is verslapen. Voorbij is voorbij. Waar jij ooit lag ligt nu spijt. Koude spijt. Ik hoop dat die nieuwe je goed behandelt. Beter dan ik toen tenminste. Niets is ok meer. Niets is goed. Alles is klote. Maar ik hoop dat het jou goed gaat. Dat heb je verdiend.

En zo leven wij ons leven. Met of zonder liefde. Met of zonder schaamte. Met of zonder gebreken. Met of in mijn geval zonder jou. Maar leven zullen we.

Weet je nog toen je mijn hand nam en mij toefluisterde dat jij nooit slecht over mij zou denken? Wist jij dat ik een kampioen sfeerverderven was. Wist jij veel. Jij kon toch niet weten dat ik een kampioen was in zelfdestructie?

En nu dans ik hier in mijn eentje. De dans der eenzaamheid. De dans welke ik verdiend heb.
En dansen zal ik.

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 285