Dagdromen
Dagdromen over hoe het had kunnen zijn. Zoals het ooit eens was. Het moment was er maar de wil niet. Bij mij tenminste. Omdat het een moment was waar onmogelijk gevolg uit had kunnen voortkomen. Onbegrijpelijk? Voor wie weet wat ik bedoel is het in het geheel niet onbegrijpelijk.
Gevolgd worden door jou. Overal waar ik ben ben jij ook. Omdat je in mijn hoofd zit. Je ogen die mij voortdurend aankijken. Je zoete geur die ik nog steeds schijn te ruiken. Aanwezigheid die je afwezigheid benadrukt. Hetgeen dan weer tot gevolg heeft dat mijn spijt groeit. Omdat ik toen simpelweg ja had moeten zeggen. Maar het dus niet deed. Waar ik dan weer een leven lang spijt van zal hebben.
Hoe zou het met je gaan? Ik denk dat ik dat niet wil weten. Stel je voor dat je gelukkig bent met iemand anders. Ik zou blij zijn voor je. Maar ik zou ook verdrietig zijn omdat niet ik het ben waar je gelukkig mee zou zijn.
Ik ben ook maar een mens.
Geplaatst in de categorie: liefde