Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Foppe zijn Fantastische Reis naar Parijs

DAG EEN

Het moet op mijn achttiende zijn geweest dat ik na het behalen van het Atheneumdiploma met een busreis naar de wereldstad Parijs vertrok, het avontuur tegemoet. Voor het benodigde geld had ik een maand lang bollen gepeld en had driehonderd gulden verdiend, de reis kostte evenwel 179 gulden en duurde drie dagen.

Waarom ik naar Parijs ging weet ik niet meer maar het trok me gewoon en ik wilde mezelf belonen voor zeven jaren fietsen en studeren en Frans vond ik leuk op school en het leek me handig dat ik die taal kon spreken. Hierna zou ik ga gaan studeren, een andere wereld die ver weg leek in een andere stad en ik wilde alvast wat van de wereld zien want ik woonde in een klein dorpje en was goed opgevoed maar van het leven wist ik niets en ik was alleen maar een keertje in Amsterdam geweest en Parijs leek een fantastische stad en heel ver weg.

Ik stapte met wat bagage in de bus maar al gauw bleek dat er allerlei mensen moesten in stappen zodat wij pas na tienen de provincie Friesland verlieten en we moesten ook nog koffie drinken. Om zes uur in de namiddag kwamen we eindelijk aan in Parijs, ik had nog geen woord gezegd in de bus en had moeite de hoeveelheid aan gesprekken te volgen.

Ik keek meteen mijn ogen uit in Parijs, zulke grote oude gebouwen en zo mooi! Ik schoot direct een heel super acht filmpje vol met voorbij flitsende hoge woontorens. Het hotelletje bleek klein en ik had een kamertje voor mezelf met een slecht bed en een rond kussentje, hoe ik daar op slapen moest was me een raadsel. Vol spanning wachtte ik op de Lichttoer, een rondje door het nachtelijke Parijs met de vele lichtjes. Om elf uur in de nacht stonden we bij een vrolijk verlichte fontein vlakbij de Seine en een droom was uitgekomen, ik was in Parijs! Helemaal alleen! Een overweldigend gevoel van vrijheid maakte zich van mij meester, iets groters had ik nog niet meegemaakt en groter dan dit kon het leven niet zijn. Tevreden ging ik slapen na de dag te hebben doorgenomen in mijn hoofd en hoopte op een nieuwe dag in dit wereldgebeuren waarvan ik het bestaan nooit had vermoed en dat alleen in het tijdschrift Paris Match van de Franse les bestond maar nu was ik er, boertje van buten, toch echt.

DAG TWEE IN PARIJS, MANON

Dag twee in Parijs is een van de hoogtepunten van mijn leven. Want dat de stad Parijs de stad van de Liefde is blijkt waar en nog wel op de top van de Eiffeltoren!
Eerst gaan we echter naar de Notre Dame, een fantastische kerk met twee torens en een prachtig glas in lood raam: ik besluit meteen ook katholiek te worden hoewel ik gereformeerd ben. Heel mooi vind ik het en ik word er stil van. Trouwens hier is ook Point Zero, het begin van alles, met een gouden ster aangegeven. Hier is ook een boekenstalletje bij de Seine en ik voel me een echte schrijver en een kleine Campert, het is allemaal bijna onecht.

Verder gaan we naar gebouwen die overal lijken te zijn in het oude centrum met steeds uitzicht op de geweldige Eiffeltoren waarvan ik maar geen genoeg krijg. Ik ga nergens in en eet ook niets want geen geldje want dat geef ik uit op Mont Martre met de schilders aan een filmpje want het past er allemaal niet op en ook niet in mijn hersens. Versailles kent een grote tuin die ik bewonder. Een croissant doet mij even Frans spreken, mijn eerste keer, want ik krijg er maar één in plaats van twee.

Dan kijk ik naar een meisje dat langer is dan ik en die ook in de bus zit met haar vriendin. Ze heet Manon en gaat straks naar de Kunstacademie. Samen lopen we met een fles wijn in de hand naar de Eiffeltoren en om elf uur in de avond sta ik op de tweede verdieping en kijk uit over de Lichtstad en het is geweldig en we vinden elkaar leuk.

Dan ben ik zo moe dat ze me optilt en draagt naar het hotel waar we op bed gaan liggen. Dat ik me nu moet inhouden is jammer maar er wordt thuis gewaarschuwd voor kindertjes die er zo maar komen en dat kan natuurlijk niet. Maar zo is het ook leuk en knus en we praten heel wat af en worden verliefd. Zo is een droom uitgekomen en om vier uur ga ik slapen, overmand door gevoelens en indrukken waarvan ik had gelezen in al die boeken en wat me nu zelf overkomt. Gelukkiger kan niet voor Foppe!

DAG DRIE, DE TERUGTOCHT

Als ik wakker word, besef ik dat ik naar huis moet en dat lijkt heel ver weg. Het is zondag en de zon schijnt en we gaan naar de rommelmarkt en ik koop de elpee van the Doors La Woman, met Jim Morrison die in Parijs stierf en wiens graf ik graag bezocht had. De elpee kost omgerekend tien gulden en is gaaf met een bruine hoes, het gezicht van de zanger ziet er niet best meer uit. Ook hier heb ik weer een blij gevoel en zomaar stap ik de bus in en moet even huilen dat ik weg moet en met wapperende manen sta ik nog op de film in de bus met het dakraampje open.

Ik ben overgelukkig van mijn avontuur en ik word in de avond opgehaald door moeder van de bus en dan is alles weer gewoon en goed. Het was een andere wereld dat Parijs en ik heb voor het eerst geleefd in de grote wereld.

Later blijkt dat er nog een wereld is in mijn hoofd, een hel van Sartre, die mij op mijn veertigste nog belet weer naar Parijs te gaan maar in mijn woonstad staat een kleine Eiffeltoren bij de Peugeot-garage en de poster met mijn Eiffeltoren hangt weer aan de muur. Nog steeds staat alles in mijn geheugen gegrift en ik ben blij het op te kunnen schrijven. Zoals ik toen was ben ik nog steeds en de onschuld is gebleven maar er hangt een kleine wolk over mijn geest van Bonjour Tristesse.

Schrijver: foppe oostenbrug, 20 maart 2009


Geplaatst in de categorie: reizen

4.4 met 8 stemmen 1.161



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)