Het klam oor

4 mei 2009- 16.30u. De zon schijn flauwtjes. De autocar die dagelijks de schoolkinderen ophaalt en terugbrengt rijdt voor het venster voorbij. De glasbak aan de overkant van de straat krijgt gestadig bezoek. Flessen en bokalen klingelen naar onderen, helaas niet geluidloos. Auto’s in beide richtingen brengen wellicht hun bestuurders huiswaarts nà de alledaagse werkdag. Fietsende jongeren, de gsm in aanslag aan het oor, giechelen voorbij. Ook Jefke-van-achter-de-hoek sukkelt, schuifelt bijna, met zijn terriër aan de lijn op het vernieuwde trottoir naar huis.

Dagelijks doet zijn Jack Russell met hem twee ommetjes. ’s Voormiddags worden de ligusterhaag en de populieren aan de overzijde even “goeie dag” beplast. ’s Namiddags komen de diverse struiken in het stadspark aan de beurt. De onderste bladeren vergelen. Wat gekef en getrek onderweg naar de andere soortgenoten en J.R. kan een rustige nacht tegemoet. Ook Jefke.

Steevast houden ze na elke “bewegingsronde” halt aan het café niet zo ver van Jefkes, u weet wel, huisje vandaan.
Een fris biertje, een blonde Leffe met witte kraag, gaat er bij onze vriend gezapig in.
Het aflikken van het schuim van zijn besnorde bovenlip met zijn rode tong is dan ook een vast ritueel. Yes, het smaakt!
Jefke kan het daarenboven ook nog eens goed uitleggen. (vóór zijn pensioneringwas hij een gladde handelsvertegenwoordiger, een voyageur) Een boeiend verteller! De cafébaas vergastte hem weleens op een gratis pint wanneer hij aan het vertellen was geraakt met de andere stamgasten.
Keer op keer eindigde zijn monoloog met een climax die de grootste zuurpruim zou hebben kunnen doen glimlachen, lees schaterlachen. Iedereen hing bij weze van spreken aan zijn moustache.
Veel te weinig volkscafés en niet noodzakelijk een bruin café hebben zo’n trouwe en ludieke klant. Mensen die regelmatig op café gaan, doen dit niet zo zeer voor het bier op zichzelf tegen de dorst, maar eerder voor de gezellige ambiance die ze er vinden. En is daarbovenop een goed geserveerde pint voorhanden dan smaakt die nog beter. Zeker weten, hé E.J.!

Jefke is een kranig ventje. Niet te groot noch te dik. Twee ingebedde vinnige oogjes en een koddig neusje onder zijn dikke borstelwenkbrauwen kijken je ondeugend aan. Zijn huidskleur is er een van een gezonde baby. Met een dergelijk aangezicht heeft hij menig meisje of vrouw weten te versieren, snoefde hij herhaaldelijk.

Zo had hij het eens over zijn zoveelste avontuur enkele jaren terug terwijl hij op vakantie was in Turkije. Het was een “all-inclusive” formule bij de opening van een nieuwe zaak van een gewezen Turkse Belg die, na enkele jaren België, naar zijn geboorteland was teruggekeerd als “rijk man” om er een nieuw leven te beginnen samen met zijn kroostrijk gezin. Hij vond dat hij goed geboerd had alhier om het nu aldaar nog beter te hebben.

Een reisagentschap uit de buurt hier had hij de primeur gegeven om tegen een schappelijke prijs een “alles inbegrepen” vakantie aan te bieden. Jefke, de genieter, liet een dergelijke kans niet links liggen en , naar hij zelf zei, was het er echt prima qua eten, omgeving en ontspanning.
Zo leerde hij er ook een dame kennen in de bar (en erbuiten) die aan zijn charme niet kon weerstaan (wederzijds). Of het nu door de drank was, vertelde hij er niet bij. Feit was wel dat ze hem binnen de kortste keren op haar kamer uitnodigde. Jefke had alvast een fles raki meegenomen, kwestie van het “ feest” wat pittig in te zetten.
Na wat over en weer gebabbel begon ze hem te kussen op haar manier, eerst zeer vroom op het voorhoofd, dan onschuldig de neus, de rode wangen en vervolgens, eerder viriel, zijn linkeroor. Ze sabbelde eerst langzaam op zijn oorlelletje als op een sinaasappelschil, gleed dan met haar opeens vurige tong naar binnen en draaide dat natte gedoe almaardoor dieper zijn oor binnen. Jefke kreeg er zowaar de kriebels van en geraakte in alle staten. Als er nu echt één ding in de wereld is wat me kan irriteren, vloekte hij, dan is het wel een punttong zo diep in mijn oor. Brrr!
Daartegenover geraakte de dame in kwestie nog méér opgewonden maar Jefke zag het helemaal niet meer zitten toen ze met een zwoele stem zei: “ En nu ga ik je ander oor ook eens wassen!”
Godver…, miljaar…sakkerde hij en als door een bij gestoken schoof hij haar van zich verder af, dronk zijn raki in één teug uit, brabbelde “sorry” en greep meteen naar de kamerdeurkruk.

Met zijn linkerwijsvinger onparmantig ronddraaiend in zijn verdronken oor, daalde hij de trap af, vroeg een frisse Leffe, blond, en ging op het terras zitten vlak naast een andere blonde, een gedecolleteerde.
Hij gunde haar evenwel géén blik. Hij had alleen maar oog voor de bellende schuimkraag van zijn blonde…bier en liet de afkeer rustig uit hem vloeien.
Het kriebelde maar voort in zijn klam oor.

De vele tooghangers voelden huiverig mee met Jefkes naar avontuur. Medelijden stond op het aangezicht af te lezen. Hoe zou jezelf zijn?

Brrr! Bah! Foei!