Hartenkreten

Wat het met je doet...

Tussen mijn twaalfde en veertiende levensjaar kwam ik tot de conclusie dat mannen smerige wezens zijn.
De eerste keer dat ik dat ervoer, was in een park in Utrecht. M'n vriendin en ik fietsten naar huis na onze clubavond, die werd gehouden in het park vanwege het warme weer, we deden er diverse balspelen.
Uit het niets kwamen er twee knullen, die mij met een ruk van de fiets trokken, mijn vriendin wist te ontsnappen en haalde hulp thuis.
Doordat er snel ingegrepen werd ontkwam ik aan verkrachting. Wel ben ik bestast en zat er een bovenop mij...de schrik zat er in!

Met een andere vriendin verzorgde ik paarden en mestte de stallen uit. Na ons werk mochten wij een eindje rijden op een paard als beloning.
Ook deze man, de beheerder van de stallen, vond het nodig ons te betasten. Onze droom viel uiteen, want paardrijden was meteen voorbij!

Ook was ik dagelijks te vinden in de veeartsenijschool, zieke paarden bezoeken, ik nam altijd iets lekkers mee, de paarden wisten dat precies.
Paarden waren mijn grote liefde, rijden kon niet meer, maar dit was een goed alternatief.
Op een dag kwam ik een vriendelijke dierenarts tegen, hij vertelde van alles en ik was een en al oor.
Na mijn rondje vroeg hij of ik de operatiekamer wilde zien. Graag zou ik dierenartsassistente worden, dus ja dat was geweldig!
Ik kwam de ruimte binnen en mij werd vriendelijk verzocht of ik met hem wilde douchen...jaja bloot in vol ornaat stond hij voor mij.
Ik schrok enorm, nog nooit had ik een blote man gezien: geloof me of niet, ik ben nu 52 jaar en ik zie hem nog steeds!

Snappen deze mannen nou echt niet wat ze jonge meisjes aandoen?