Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Roze wolk

Eens in de zoveel tijd overkomt het mij.
Hoera! Een leuk date-contact via de email.
Dan sta ik mij toe heerlijk weg te dromen door alles wat hij mij schrijft. Het is mooi, spiritueel, geestig, fantasierijk, boeit en raakt mij tot diep in mijn ziel, dus ik laat het over mij heen komen als een warme deken.

In de lucht hangt een roze wolk van genot, geuren, kleuren: alles is mooier, beter, vriendelijker lijkt het wel. Zijn zalvende woorden hebben een genezende werking op mijn ziel, de tranen rollen over mijn wangen en het jubelt van binnen want HIJ begrijpt mij!! Hij weet immers precies wie ik ben want hij is ook zo. Yes, yes! jubelt het nog een tijdje door.

Ook ik weet hem te boeien, uiteraard (hij brengt tenslotte het beste in mij boven!) en laat zijn zalvende woorden, zijn fantasierijke geest, zijn scherpe humor – waarvan………….
Het bloed stijgt naar mijn hoofd.
Het moment is daar: stop! Was het een fout woord? Stop!!! Hou op! Waar ben je mee bezig!?

Ik spring van mijn roze wolk en in mijn val naar beneden pluk ik nog lukraak wat engeltjes mee – je weet immers maar nooit, misschien komen ze nog eens van pas - leuk voor in de kerstboom misschien? Hoop stiekem dat cupido erbij zit. Kordaat pak ik een speld en prik weemoedig mijn 'luchtkasteel' aan flarden. Daar ga ik dan als een vallende ster met een noodvaart naar beneden en beland met een harde klap weer terug op deze aardbol, met beide benen op de grond (bah).

Ik staar voor mij uit en schud mijn hoofd in een poging weer helemaal tot mijn positieven te komen. Gelukkig ik ben weer bijna terug.
Het eerste wat ik zie is het beeldscherm, mijn oude vertrouwde beeldscherm, waar was ik gebleven? Waar ben ik geweest?
Ik besluit mijn computer uit te zetten en als laatste redmiddel – dit om weer helemaal tot mijzelf te komen - lijm ik twee oude schoenen op de vloer. Na dit gedaan te hebben neem ik mijzelf voor bij de eerste de beste aanval van geromantiseer over mijn mailpartner, direct in de schoenen te springen (of te wel: met beide benen op de grond; zweverige types noemen dit 'aarden'), om daar vervolgens - minimaal 10 minuten - in te blijven staan, dit - uit angst dat ik voor goed zal vertrekken op die mijmerende roze wolk - om mij van het hele gebeuren af te wenden, met als enig doel weer verder te kunnen gaan met mijn dagelijkse bezigheden.

Schrijver: Els van Gaalen, 10 juni 2009


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 23 stemmen 982



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)