Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Natuurmens

(voor Jan Wolkers)

Langs de steile dijken van het ruime Texel zag ik stoere schapen in hun wollen vacht en wacht eens, daar liep de trotse Jan, de schapewol glinsterde op zijn kunstzinnige hoofd, een mollige piraat op zijn eigen eiland, maar wat een mooie man was hij toch zo wens ik ook te worden in mijn ouderdom. Zijn wijze blik duidde ongetwijfeld op een woest en leerzaam verleden, vol nuances en diepverborgen bronnen, zwoele stemmen uit de anti-protestantse hemel, maar hoe mooi ook al zijn scherpe beelden, al zijn rake woorden, het mooiste kwam hij toch tot zijn recht op het schilderachtige naaktstrand langs de bollende duinen als de vriendelijke zon zijn majestueuze lichaam zuiverde midden tussen het strakke vlees van geile, loerende teenagers en een trouwe vrouw. Terwijl de vloed van de minzame Noordzee (ooit een ruige, dorre steppe) zijn zandkunst meenam, zag ik hem zeebreed glimlachen, als een kind zo zorgenloos en dromerig blij, want het was de zee die hij namelijk uitbeeldde. Op weg naar het gemoedelijke Den Burg vroegen de inmiddels aangeklede meisjes om zijn handtekening en terwijl hij dat deed, vroeg hij aan hen om een langzame mondtekening, waarop de meisjes giechelend wegfietsten en Jan met zijn handtekeningen achterbleef. Ze keken hem na met spottende blik, alsof hij rechtstreeks ontsnapt was uit een inrichting voor zware gevallen.

De tranen van een bejaarde kunstenaar zijn als dure zalf tegen het brekende onrecht. Zijn edele vrouw troostte hem met de bijzondere zachtheid van haar vochtige lippen. Niemand mocht hem nog pijn doen, horen jullie, niemand, want toen ik op de naar Texel al die drukke, oppervlakkige toeristen zag, toen dacht ik, God Jan, je was nog aardig in trek, bent het inmiddels nog, maar op de terugweg tussen het bierzuipend, patatvretend volk keek ik verbitterd achterom en zwaaide ik inwendig naar jou, dag eerbiedwaardige oervader! troostende kameraad tijdens de angstige oorlogsjaren van het calvinistisch geweld!
Adieu, moedereiland van Jan Wolkers! Blijf lief voor hem, ook nu hij gestorven is op jouw stille aarde.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 juni 2009


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 3 stemmen 393



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gerard Lobetrotter
Datum:
7 oktober 2011
Ik ben door enkele van je werkjes gefietst. Langzaam gefietst, want vol bewondering genoten !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)