Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het rijexamen

Ze is groot, dik, getrouwd en moeder. En ze is haar brommobiel, die niet harder kan dan vijfenveertig kilometer per uur, meer dan beu. Dat geldt andersom ook. Het wagentje kreunt en steunt onder haar gewicht. Bij beiden was de vreugde dan ook groot toen manlief zei: “waarom ga je niet eens een rijbewijs halen en in een gewone auto rijden!” Ook de twee kinderen van tien en acht jaar reageren verheugd. Want ze willen liever niet gesignaleerd worden met hun moeder in de brommobiel.

En zo breekt de dag aan dat Eva Jonkers eindelijk haar officiële rijexamen mag doen. Het is hoogzomer en ze draagt een wijde rok met gebloemde blouse. Om geen last te hebben van een belemmerd uitzicht heeft ze haar lange haar in een paardenstaart gebonden. Ze meldt zich stipt op tijd bij het bureau waar haar rij-instructeur nog even de belangrijkste punten met haar doorneemt. Er verschijnt een oudere man met gemillimeterd grijs haar in de wachtruimte, met in zijn hand een ouderwetse pijp.

“Mevrouw Jonkers?” klinkt zijn knarsende stem. Ze hijst zich overeind en schudt hem de hand. De man stelt zich voor als “Nollens.” Zwijgend lopen ze naar de auto. Eva neemt de tijd om zich goed te installeren op de bestuurdersplaats. Ze schuift de stoel naar achteren zodat haar buik de ruimte krijgt, verzet het binnenspiegeltje en voelt of ze overal goed bij kan. Omdat ze zo druk bezig is merkt ze niet direct dat de man naast haar zijn pijp vult met tabak en de vlam erin steekt. Pas als de rook haar neusgaten prikkelt kijkt ze hem verbijsterd aan.

“Wilt u alstublieft die pijp uit doen? Ik heb astma en kan niet tegen rook.” Nollens kijkt haar met zijn harde blauwe ogen onverstoorbaar aan.
“U wilt toch uw rijbewijs halen?” is zijn barse reactie. Eva slikt en doet er wijselijk het zwijgen toe. Even doorzetten dan maar. Gelukkig zit haar pufapparaatje in haar tas, maar die ligt wel op de achterbank. Ze rijden de parkeerplaats af.
“En opwaarts,” bromt Nollens.
“Pardon?”
“Opwaarts, opwaarts…hup hup.”
In verwarring gebracht blijft Eva maar rechtdoor rijden en houdt de snelheidsmeter goed in de gaten.
“Kijk voor u”, bromt Nollens weer. Met een ruk heft Eva haar hoofd op en laat de snelheidsmeter voor wat het is.
“Rechtsopwaarts,” roept Nollens ineens terwijl hij een rookwolk uitblaast. Hoestend en met prikkende ogen kijkt Eva rond wat de bedoeling is. Ze ziet alleen dat ze een rotonde nadert.
“Rechtsopwaarts, en dan linkswaarts recht”, brult Nollens driftig aan zijn pijp trekkend. Slingerend rijdt Eva de rotonde op. Vanwege haar traanogen ziet ze een bejaarde fietser niet die voorrang heeft. De man remt en maakt bijna een duikvlucht over zijn stuur. Eva schiet vlak langs hem heen.
“Linkswaarts aanhouden”, roept Nollens.

Niet wetend wat te doen rijdt Eva drie keer de hele rotonde. Het zweet staat nu op haar voorhoofd en de benauwdheid slaat toe. Ze verlaat de rotonde en stopt de auto.
“Ik moet m’n puffer hebben”, piept ze en hijst zich naar buiten. Ze opent de achterdeur en grijpt in haar tas. Na een flinke puf krijgt ze al snel weer wat lucht.

Weer bij haar positieven stapt ze achter het stuur. Nollens blijft driftig aan zijn pijp trekken.
“Achterwaarts, achterwaarts, schiet op.” Eva zet de versnelling in de achteruit en geeft een dot gas. Een bromfietser kan de auto nog net ontwijken door de berm in te rijden. Nollens kijkt Eva bestraffend aan.
“Kijk toch uit, mens.”
“Ja, maar ik moest toch…”
“Mond dicht, opwaarts, en snel.” Kokend van irritatie en van de zenuwen zet Eva haar voet weer op het gaspedaal. En opnieuw belanden ze op de rotonde.
“Linkerzijwaarts, dan rechteropwaarts”, brult Nollens. Vijf keer rijden ze over de rotonde. De auto hangt vol rookwalmen en Eva draait duizelig van misselijkheid het raampje open.

“Dubbeldwars, dubbeldwars”, schreeuwt Nollens. Van schrik geeft Eva een draai aan het stuur, rijdt de spiegel van een andere auto af en verlaat de rotonde. Met hoge snelheid rijden ze door een rustig straatje. Plotseling steekt een hond, die Oost-Indisch doof is, de straat over. Eva trapt zo hard op de rem dat Nollens naar voren schiet. De kop van zijn pijp raakt de voorruit en vervolgens schiet de pijp zijn keel in. Alleen de brandende pijpenkop steekt nog net uit de mond van de man. Rochelend en snakkend naar adem rukt hij de pijp uit zijn keel en laat deze op de vloer vallen. Een akelige schroeilucht verspreidt zich door de auto. Nollens grijpt kokhalzend en happend naar lucht om zich heen.

“Misschien een beetje frisse lucht nodig?” vraagt Eva liefjes. Ze buigt zich voor de man langs, opent het portier en geeft hem met haar dikke lijf een duw. Hij rolt als een lappenpop naar buiten. Eva gooit de pijp achter hem aan, trekt het portier dicht en gaat er vandoor. De terugrit naar het examencentrum verloopt zonder incidenten.

“Het spijt me maar ik ben onderweg de examinator verloren”, vertelt ze aan de receptioniste.
“Hoezo verloren?”
“Hij voelde zich niet lekker en is uit de auto gestapt. Ik moest het verder alleen doen.”
“Goed, gaat u daar maar zitten. We zullen kijken hoe we dit oplossen.” Enkele minuten later verschijnt er een man in een donkerblauw pak met wat formulieren in zijn handen.
“Mevrouw Jonkers? Wij hebben het volgende besloten. De heer Nollens is naar het ziekenhuis gebracht en is niet aanspreekbaar. Blijkbaar wat problemen met zijn keel. Omdat u er niets aan kunt doen dat uw examinator onwel wordt tijdens het examen geven wij u het voordeel van de twijfel en hoeft u niet opnieuw examen te doen. Wij verklaren dat u geslaagd bent. Gefeliciteerd!”

Schrijver: Shalimar, 28 juni 2009


Geplaatst in de categorie: humor

3.7 met 9 stemmen 318



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Els van Gaalen
Datum:
21 juli 2009
Email:
eam.vangaalentelfort.nl
Goed geschreven, leest heerlijk weg!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)