Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Even weg

Op het aanrecht liggen twee komkommers, ik snijd ze in hapklare schijfjes en doe ze in een plastic tasje. Voor de geitenlammeren van de kinderboerderij, maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen, stadsboerderij is indrukwekkender en aan meer regels onderhevig, het zij zo.

Ik groet poezenkind en mijn half-demente kater, de desinteresse spat er vanaf. De oogst is een (1) halfgeloken ooglid, ik zeg ze toch gedag, tot straks, en loop de trap af richting rijwiel. Voordeur open, fiets achteruit naar buiten, voordeur op slot. Als een echte kerel zwaai ik mijn rechterbeen over bagagedrager en zadel om plaats te kunnen nemen op mijn vehikel. Totaal overbodig, want ik heb een damesfiets. Afstappen doe ik dan weer wel op de gemakkelijke manier, de vrouwelijke inborst is mij niet vreemd.

De rit naar de komkommerlammeren vergt 1 minuut, lopen had gekund, maar ik ben nu eenmaal liever lui dan moe. Fiets op slot en even de boerderij binnen. En daar staat een grote bak met cavia's, ik word, onder luid gepiep en gefluit, welkom geheten door deze knagertjes, ze ruiken lekkers. Achtien voorpootjes hangen wild gebarend over de rand, er valt iets te vreten en plots zijn ze aaibaar. Daar kan ik niet tegenop, elk verdwijnt vervolgens met een groene schijf naar z'n eigen beschutte plekje.

Dan ga ik naar de wei om de kleine geitjes een plezier te doen met een lekker hapje, ik strooi met gulle hand plakjes gezondheid in het gras. Resultaat is dat er vier van die grote wedijverende kopstotende moeders met tuitende lippen aan het hek rammelen. Ik raak mijn bijdrage met gemak kwijt.

Ik besluit om een loopje te nemen met mezelf, dat wil zeggen, ik wandel vierkant om de wei. Ik kom een oude vriendin tegen, letterlijk, ze is vijfenzeventig, maar wel een ontzettend leuk mens. Een beetje wereldvreemd, maar ach, wie is dat vandaag aan de dag niet.

Nog even naar het plein, pakkie shag + vloe en een kraslootje, wie weet is het lot deze krasse knar gunstig gezind. Op de weg terug toch maar langs de slijter, je kunt nooit genoeg beerenburg in huis hebben.

Lodderig kijken poezenkind en dementevent mij aan, alsof ze het mij kwalijk nemen weer thuis te zijn.

Schrijver: Fred, 11 juli 2009


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.9 met 8 stemmen 520



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Els van Gaalen
Datum:
12 juli 2009
Email:
eam.vangaalentelfort.nl
Weer leuk om te lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)