Een gewoon mens

“Ach zwarte, rot-op!!” klonk het keihard door de winkel waar ik bezig was een paar schoenen te passen. Verward en nijdig keek ik op. Een klein, niet eens zwart maar waarschijnlijk Marokkaans of Turks meisje met een hoofddoek op, liep met gebogen hoofd en een vuurrode kleur naar de uitgang. De verkoper, een man van middelbare leeftijd, keek haar hooghartig na.
“Ze zijn nog te beroerd om hun voeten te wassen voor ze naar een schoenenwinkel gaan, je zou vergassen van de stank”.
“Ja,” wist een andere klant aan te vullen, “en als je iets zegt wat ze niet aanstaat, krijg je hun schoenen ook nog naar je hoofd geslingerd.” Een algemeen gelach.

Ik stond op en vroeg: “Waar hebben jullie het eigenlijk over?”
“Nou, over die zwarte natuurlijk, die hier net was met die zweetvoeten!” Nogmaals een bulderende lach.
“Oh,” zei ik, “ik heb hier geen zwarte kunnen waarnemen. Alleen die jonge vrouw net, die net als jullie een neus voor haar hoofd had, twee armen met daaraan twee handen en twee helemaal niet onaantrekkelijke benen met daaraan twee keurige schoenen die ze waarschijnlijk niet hier heeft gekocht. En waar ik het bovendien van betreur dat ze die niet heeft uitgetrokken en u tegen uw hoofd heeft geslingerd. Kortom, ik zag een heel gewoon fatsoenlijk mens. Ik wens u nog een goed middag verder!”

Eenmaal op straat was ik blij dat het glas van de uitgang heel gebleven was nadat ik hem achter mij had “gesloten”.

intergratie multiras multirasionaal tolerantie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 195