Schuld en boete
De vloek die mij achtervolgt is schuldgevoel, een grijze mist hangt in m’n brein waar ik dwars doorheen moet varen en die de wereld zijn kleur ontneemt.
Voortdurend denk ik aan mijn gedrag dat leidde tot de dood van Uw zoon, die mijn beste vriend was en ik denk steeds dat de enige zin van mijn bestaan sterven is om als helende pleister op Uw wond te liggen en ik tegelijk bevrijd word van ondragelijk schuldgevoel. Ik weet dat het Uw pijn zal verlichten en dat ik U daarmee een stuk van Uw leven teruggeef want Uw verdriet zal door impact van de herinnering aan mijn dood verdund worden, zo werkt dat nu eenmaal.
Dat is wat ik voor U zal doen. Uw zoon kan ik U niet teruggeven, die bevindt zich in een andere dimensie, in de hemel als U daarin gelooft en als de Schepper het goed vindt voeg ik me bij hem.
Ik zou het op prijs stellen dat U iets voor mij doet, naar mijn begrafenis gaan en mijn nabestaanden condoleren; het zal hun ziel verlichten en helpen in hun verwerking van het gebeuren en ze zullen iets begrijpen van de zin van mijn dood.
***
En zo geschiedde het, de vader bezoekt de begrafenis en condoleert de nabestaanden en het werkt zelfs meer dan dat. Als de vader het graf van zijn zoon bezoekt, bezoekt hij ook het graf van z’n zoons vriend die door zijn roekeloos rijgedrag verantwoordelijk is voor de dood van z’n zoon.
In de gevoelswereld van deze oude man zijn beide vrienden slachtoffer en hij heeft hem vergiffenis geschonken.
De kracht die van deze mandelaanse vergeving uitgaat stijgt ver uit boven bloed- en erewraak en de aardse schuldvraag en heeft hem en mijn familie iets van de zin van het bestaan teruggegeven.
Inzender: Janneke Koster Baas, 27 november 2009
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: psychologie
Schuld en boete
686
Geef je reactie op deze inzending: