Voetstapjes in de sneeuw

De man die werkte bij de politie kreeg zelf bezoek van de politie. Met een zaklamp schenen ze in zijn kamer, burengerucht. De man probeerde eindelijk te slapen maar dat lukte al drie dagen niet, in zijn kamer was het een bende en in zijn hoofd een chaos van verwarrende gedachten.
Ineens stond daar een dokter die hem een pil gaf en ze kwamen hem ophalen met een auto, op de trap zat hij daar zonder schoenen en nam afscheid van zijn leven en carrière in de grote zuidelijke stad en was blij dat hij eindelijk naar een veilig warm huis ging.

De autotocht duurde erg lang, hij dacht dat hij per helikopter naar de elfstedentocht ging. Thuis brandde de kerstboom en hij ging slapen, drie dagen lang. Toen hij wakker werd lag er sneeuw.

Ik ga naar buiten dacht de man maar hij was helemaal verstijfd. De sneeuw dwarrelde als een lappendeken voor zijn ogen. Hij liep naar buiten en liet geen voetstappen achter. Ik draag je, zei de engel en hij moest naar een duister oord om te herstellen en begon na de elfstedentocht in 1997 een groentetuin.

Sommige mensen worden in het leven op de proef gesteld en krijgen ook iets voor terug. Deze man had een ware hel meegemaakt en was daarom tevreden met het leven dat hij leidde in het hiernumaals.
Maar elke keer als het sneeuwt denkt hij weer aan wat hij had meegemaakt. Als een niet gehaalde elfstedentocht met voetstapjes terug naar huis die alleen in zijn hoofd bestaan.

F. T. vd Hulst

Schrijver: foppe oostenbrug, 17 december 2009

foppeooosttelfort.nl

Biografie van deze schrijver

ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 371