Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Henri contra Hein

Er wordt op de deur geklopt en tot mijn schrik staat onbeweeglijk Magere Hein in de deuropening compleet met glanzende zeis waaraan geen ‘halm’ ontsnapt, een schilderij met de deurposten als lijst.
Hij heeft een foto van mij in de palm van z’n benige hand, kijkt mij indringend aan en daarna weer naar de foto en zegt: ’Henri Custor, neem ik aan’, en vervolgt: ‘longen van teer, dichtgeslibde aderen, hersens geweekt in alcohol, het kan niet missen, je tijd is om Custor, ik kom je halen’.

Ik weet van vrienden dat er mensen zijn die een keer aan de zeisenman zijn ontsnapt.
'Legitimeer je eerst', zeg ik om tijd te winnen.
'Mijn uiterlijk is mijn legitimatie', zegt Hein, 'probeer er maar eens uit te zien als ik'.
Ik schraap m’n keel: ‘Dan heb je een slecht geheugen knappe vent want je weet hoe ik er uit zie na een lange nacht doorzakken op de Prinsengracht en daar wil ik het met je over hebben, neem een borrel dan praten we over dat bijzondere vak van jou'.
'Waarom niet', zegt de zeisenman, 'een uurtje heb ik wel'.

‘Waar was je die keren Hein toen ik op het randje van de dood balanceerde, je uitdaagde door met de auto in het kanaal te rijden, met één oog dicht zonder licht door de nacht te racen, slenterend in buurten waar ze passanten overvallen. In die gevallen ging het op het nippertje goed omdat jij je niet liet zien.
Ik bood je vele kansen om mij op te pakken, maar toen je je werk moest doen was je aan de zwier, ik ga alsnog bij je baas klagen en neem een joodse advocaat; Hein z`n skelet verbleekt: 'dat is onder de gordel, geen joodse advocaat, laten wij Christenen het onder elkaar houden'.

Ik steek een foto van Jomanda op en hoor z’n beenderen trillen en weet dat ik op de goede weg ben, dan maar gemeen worden denk ik, het gaat om mijn leven en ik grijp naar m’n geheime wapen en steek onverwachts, vlak voor zijn holle ogen, een foto van Emile Ratelband op.
'Niet Emile', gilt de magere, 'daar kunnen m’n beenderen niet tegen'. Z`n knoken trillen uit elkaar en klepperend als een boom vol castagnetten rent hij de deur uit om aan de aanblik van Ratelband te ontsnappen, regelrecht onder een vrachtwagen.

De dood is onsterfelijk dus een vrachtwagen overleeft hij, maar z’n beenderen worden meegenomen door engelen, als die zwerfhonden tenminste engelen zijn, voor mij is het uitstel van executie, dank zij Tsjakka; de dood is als de dood voor Emile en die is wel even bezig om zijn tweehonderd beenderen bij elkaar te zoeken.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 21 december 2009


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.1 met 14 stemmen 1.308



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)