Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eenzame actrice

(voor Anaïs Nin)

Koningin van de vrije liefde, meesteres van het lijden, goed opgemaakt voor de show die 'Leven is eindeloos' heet, heet. Pupillen van droefheid, ze kon de ogen niet schminken. Geworden als steen, kleurenfilms van binnen. Haar begerenswaardige borsten waren als lichtbakens in de sneeuw, rode gloeibollen op een witte deken. Zij verstopte zich in het dagboek, bang voor de pijn die vader haar aandeed. Terwijl ze hem beschermde, stierf ze, als een berk die door een rukwind leegwaaide.
O, kom te voorschijn, verstoppertje-spelen is okay, maar voorgoed, nee. Vader zocht niet meer, het werd nacht, alsmaar kouder. Hij draaide zich weg van eigen zonde. Heel haar leven hing ze als een trekpop in de lucht, om vader te vermaken. Hij trok haar stuk, wilde zijn speelgoed nooit meer zien. Schrijven werd leven, het leven weggeschreven, maar ook een vuur zijn, opgaan in de vlammen, die gillen van krankzinnigheid. Beroemd geworden vond je hem niet terug. Zeker, je hebt de wereld behaagd, maar niet die ene. Nee, ik bedoel jezelf, lief kind. Die onmacht, die zelfmoord, leven vanuit het einde, punt van zijn en niet-zijn. Ha! ik weet wie je bent, een zoveelste poort naar God, een zoveelste verlichte Moedertype!

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 januari 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 2 stemmen 355



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)