Ademnood

Ik zorg inmiddels al weer zo'n twee maanden voor haar. Zij heeft moeite met ademhalen, een middenrif te dicht op de longen veroorzaakt versnelde moeheid. Vroeger kon ze alles, had ze niemand nodig, nu merk je soms de irritatie.

Vandaag zouden we boodschappen doen ivm een feest dat ze aanstaand weekend voor haar familie wilde geven. De buurvrouw doet open, blij dat ik er op de aangegeven tijd ben, ik voel direct dat het niet goed zit. Mijn klant ligt in bed, zwaar hoestend, proestend en niezend een prullenbak volgeziekt met papieren zakdoekjes. Ze was al beperkt, maar nu kan ze eventjes helemaal niets meer.

Op mijn vraag 'wat kan ik voor u doen' volgt droog het antwoord 'nou, wat je altijd doet'. Ze lacht en barst wederom in hoesten uit, en dat is zo vermoeiend. Ze wil wel dat de was gedaan wordt, zegt dat ik een man ben en daarom niet bekend ben met dit fenomeen. Gelijk heeft ze, ik doe sommige dingen op de hand en de rest de deur uit. Haar oude lijf verheft zich uit bed en vraagt om de ochtendjas die achter de deur hangt, ik drapeer de warmte rond haar schouders. Ik weet niets van wasmachines maar zij legt mij alles uit, een schepje van dit, een blokje antikalk van dat en een scheutje verzachter, gooi het in de bovenlader en over een uurtje is het klaar.

Tussendoor doe ik wat ik altijd doe, afstoffen, stofzuigen, wc schoon en de wastafel, dweilen, post ophalen en ook nog even naar de apotheek en papieren zakdoekjes kopen, in de aanbieding, wat een geluk.

Ze krijgt trek, witte boterham met jam, ik snijd die in negen stukjes, multivitamine thee, verhit water in de magnetron. En dat lukt eerst niet, apparaat stond op 'defrost' voor het broodje. Toch nog goed gekomen.

En dan is het tijd, ik moet haar achterlaten want de indicatie is voorbij. Begin mijn eigen leven weer, beneden steek ik een sigaret op en hoest de longen uit mijn lijf.

ademnood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 8 stemmen 515