Hartenkreten

Leven

Soms is het leven één grote verwarring

Wat te doen bij rampen, bij klaagzangen van mensen, bij weersalarm, bij armoede, bij eenzaamheid.
Moet je wel of moet je niet doneren, wel of geen actie ondernemen, wel of niet binnen blijven, het wel of niet serieus nemen.
Ik weet het soms even niet meer.
Het is een voortdurend maken van keuzes.
Laat ik dit nu nooit gemogen hebben, nooit geleerd hebben.
De laatste tien jaar weet ik gelukkig wel welke kleuren er bij elkaar staan, welke kleding mij staat en welke meubels mooi staan bij elkaar.
Dus met die keuzes heb ik gelukkig geen moeite meer.
Maar verder?
De argumenten van anderen brengen mij nog steeds in verwarring.
Als ik alleen ben is er niets aan de hand.
Dan weet ik wat ik wel en wat ik niet wil en hoef ik geen keuzes te maken.

Ik begin zo een grauw vermoeden te krijgen dat mijn kijk op het leven
en de verwarring die ik daarbij ervaar te wijten is aan het feit dat ik keuzes moet maken en daar helaas niet goed in ben.