Wachten op de dood
Ze zei het me letterlijk, een alternatief had ze niet, uitzicht wel, het grote raam doorglaasde een drukke allee.
Het deed haar niets, de trams reden toch wel van links naar rechts en terug, het sportveld aan de overkant was jaren verwijderd van haar jeugd.
Niets meer om voor te leven, en toen vroeg ik haar om het nog viereneenhalf jaar vol te houden, voor mijn zorgenloos bestaan in de AOW.
Ze lachte in een lieve rimpeling en wacht nu op mij.
Geplaatst in de categorie: humor