Palet
Taal is niet aan mij besteed, vaak kom ik niet uit de woorden die ik zou willen bezigen. In de kop zit het goed, maar zodra ik alles op de goedbedoelde rij wil zetten gaat het mis. Het is net niet wat ik wilde zeggen, de crux ontbreekt evenals de pointe.
Ik beken derhalve kleur.
Lente, ach de lente, met haar brekelijke nuances groen, vooraf gegaan door het vermakelijke geel van de winterakoniet en sneeuwwitte klokjes. Het kokette gekweel van krokussen, zoenend naar zonlicht en plaatsvervangend door narcissen met een hart van goud.
Zomer, lome witte stranden, zinderend en sidderend op weg naar die warme, warme liefde. Zij aan zij op dat terrasje, zinkend rood aan de horizon, geen woorden nodig, slechts de blik op oneindig, oplichtende branding.
Najaar, ik noem dat liever herfst, bomen vallen ongenadig uit in ongebreideld palet. Alsof ze willen zeggen, als we gaan dan gaan we in stijl, kleur bekennen.
Zwart-wit-winter, gemiddeld grijs, inmiddels verheug ik mij weer op de lente.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden