beroerd....
Het regent pijpenstelen, m'n paraplu luistert niet naar mijn aanwijzingen, klapt in en uit, om vervolgens uit z'n jasje te scheuren.
Ik voel me hondsberoerd en denk aan wat er eerder op de avond was voorgevallen. Toen hij thuiskwam stonk hij...een ouwe hond rook nog lekkerder.
Hij mompelde wat, schonk een drankje in en plofte op de bank neer. Sloom keek hij me aan...goh nu gaat hij vertellen wat 'm is overkomen...zucht!
Hij was gerold...bestolen...uitgescholden, op de een of andere manier luister ik maar half, brrrr wat een vreselijke man eigenlijk.
En dat duld ik in m'n bed, raakt me aan, een rilling loopt over m'n rug. 'k Ga naar bed zeg ik en hij kijkt me lodderig aan.
'k Ben er zo roept, hij me na, doe geen moeite, roep ik terug, ik heb slaap tot morgen!
Na flink gestommel op de trap en een doffe dreun, staat mijn hart stil, nee hè? hij zal toch niet..?
Ik durf niet te gaan kijken, voel me beroerd worden en meteen schuldig over hetgeen ik van 'm dacht.
Roerloos ligt hij daar, wat moet ik nu? 112 bellen, weggaan en het voorval negeren?
M'n hersens draaien overuren, ik wilde van 'm af, dus stel dat ik het zó laat, ik moet er niet aan denken dat hij invalide wordt en dat ik..ik voor 'm moet zorgen!
Ik stommel naar beneden, voorzichtig buig ik mij over hem heen, geen teken van leven!
Ik pak m'n jas, paraplu en sluit de deur achter mij!
De wind slaat in m'n gezicht, de regen klettert naar benee,
Even ben ik radeloos, toch maar bellen dan...?
hotmail.comGeplaatst in de categorie: spijt
beroerd...
323
Geef je reactie op deze inzending: