Rood been met een rits
Achtenvijftig en een hart dat het hard te verduren kreeg, dotteren een onbekende term maar wel een by-pass via een aderend been. Twintig jaar later vertelt ze mij, bijna schaterend, dat het er niet uit zag.
Desinfecterend hadden medici haar ene been rood geschilderd, na de ingreep voorzien van hechtingen, in haar beleving waren dat nietjes op een rij, alsof ze zomaar opengeritst kon worden.
Vandaag heb ik haar in de keuken gezet, grote zak potgrond en alle plantjes die ze zolang al wilde verpotten. Ze heeft er plezier mee, zaailingen vinden hun weg. Gevestigde planten worden onherroepelijk gesnoeid, het is een waarlijk slagveld en zij geniet, want ze weet dat ik haar opgeruimd achter laat.
Een jonge cyclaam fietst met mij mee.
Geplaatst in de categorie: planten