Vreugdekreet
Lang heb ik enige huivering gevoeld voor het schrijven van hartenkreten. Is het niet egocentrisch om te schrijven over persoonlijke zaken? Nu zie ik in dat daar niets op tegen is, want niemand is tot lezen verplicht en je dringt niemand iets op. Bovendien is het zomaar mogelijk dat een ander tegen je verwachting in iets aan je stukje heeft.
Daarom hier nu een persoonlijke vreugdekreet over dichten en schilderen. Gedichtjes schrijven kan ik niet laten, schilderen is bijna een primaire levensbehoefte. Mijn productie op beide fronten is bepaald niet professioneel te noemen, maar dat hoeft ook niet. Een deel van mijn gedichten, zo'n zestig, staat op de zustersite onder pseudoniem. Mijn schilderijen zijn onbekend.
Al een aantal malen heb ik gedacht dat ik in het schilderen mijn vorm had gevonden en steeds bleek korte tijd later dat ik mij had vergist. De laatste keer was in 2002. Tussen toen en nu heb ik vele tientallen schilderijen aan stukken gesneden. Het was allemaal niets. En de wanhoop nabij heb ik al menig keer de hele boel, inclusief verf en penselen bij het vuilnis willen zetten.
Maar ik ben mij eens af gaan vragen wanneer je nou eigenlijk je vorm hebt gevonden. Daar hebben verschillende mensen een verschillend antwoord op gegeven. Een galeriehoudster vond dat iemand die zijn vorm heeft gevonden het ene na het andere schilderij kan maken. Karel Appel zei daarover in een interview weer dat dan de kunst een kunstje is geworden. Maar ja, niets ten nadele van Karel Appel, dat neem ik niet serieus.
Van een psycholoog hoorde ik dat je bij je kernvaardigheid bent aanbeland als je het gevoel hebt, dat wat jij doet iedereen kan. Daar zal wel wat inzitten. Volgens Francis Bacon gaat het erom dat je het enige vindt dat je kunt. De twee laatste uitspraken lijken mij wel met elkaar in overeenstemming.
In elk geval ben ik nu toch eindelijk bij iets uitgekomen dat aan al die voorwaarden voldoet. Ogenschijnlijk volkomen uit het niets, maar dat is natuurlijk niet zo. Er zijn vele honderden, misschien wel duizenden uren geploeter aan vooraf gegaan. Het komt neer op een manier van werken die lijnrecht ingaat tegen zo'n beetje alles wat je bij cursussen leert.
De eerste resultaten zijn niet verpletterend te noemen, maar ik ben overtuigd van de mogelijkheden tot groei.
Alle reden tot een vreugdekreet dus.
En bijna zou ik dit nog vergeten: laat mij maar onbekend blijven, ik vind het best!
live.nlGeplaatst in de categorie: kunst
vorm
889
Geef je reactie op deze inzending:
Zelfs dat ploeteren laten schieten!