Haring met uitjes
Ik neem bijna dagelijks een haring met uitjes, omdat ik het lekker vind, omdat het gezond is, omdat wij Nederlanders dat al eeuwenlang doen en onze voorgeslachten waren zo gek nog niet, krachtige kerels die de Noordzee opvoeren met hun houten schepen, jenever en tabak.
Ik denk dat de vrouwen de haringen onthoofden en er gesneden uien bijvoegden. Ik weet ook dat dolfijnen heel veel haringen eten en dat dolfijnen intelligenter zijn dan mensen, haring dus! Dolfijngeluk!
Ook kwam ik te weten dat de smaak van haring overeenkomt met de smaak van de vrouwelijke intimiteit, net als rauwe oesters. Dus haring eten is een duik in Moeder Natuur, heel erg oermensachtig, maar het moeten wel malse, sappige haringen zijn, niet van die pas ontdooide, bijna stijve exemplaren.
Of neem een Amsterdamse haring, die zijn dubbel zo groot! Wanneer ik dan zo'n grijze lekkernij naar binnen hap, aan het staartje en gulzig smullend, dan kijk ik vaak instinctief naar een voorbij fietsende, aantrekkelijke Nederlandse vrouw, zo van, kijk eens wat ik hier doe, is je de betekenis ervan bekend?
Zo lekker oer, zo lekker pervers, ik lust ze wel rauw, die vissen en ook wel jou! Het valt me ook op dat de meeste mensen altijd glimlachen als je publiekelijk met zo'n vis in de weer bent, een soort onbewust oergegeven dat opeens weer opduikt, Jung was daar nogal mee bezig, collectieve oerbeelden.
Nou, ik heb er één gevonden hoor! Haring op roggebrood vind ik weer minder, dat verdient zo'n vis niet, een slechte combinatie. Wat ik ook altijd erg leuk vind, zijn de rondborstige haringverkoopsters, die kunnen me erg opwinden, ze zitten de hele dag te graaien in die vissen en het schijnt dat die beesten de viriliteit ook nog eens verhogen, dus in wezen verkopen ze extra potentie, ik wil de boel niet bewust ontmythologiseren, maar het zou dus een verkapt verlengstuk van de seksindustrie kunnen zijn. Er zijn natuurlijk bepaalde mannen die eerst vijf haringen naar binnen werken en dan met een gerust hart naar de hoeren gaan.
Tja, er zijn soms grappige verbanden te ontdekken.
Maar echt, haring met uitjes, ik zweer erbij, je mag me er voor wakker maken. Al veertigplus, maar weet je nog, geestelijke opa, die vele wandelingen in lege parken, of soms een moeder met een baby in de kinderwagen, afblijven knaap, je bent haar kind niet, noch haar jaloerse man, ook al toont ze je stiekem de inhoud van haar bustehouder, dat is niet persoonlijk bedoeld, begrijp je. Hou je kleine heer maar slap. Wandelingen in mysterieuze bossen, op stille, droevige paden, terwijl je hart van wanhoop krijste, omdat je je zo eenzaam en verdrietig voelde, omdat je zo naar de troostrijke aandacht van een liefdevolle, fysiek-tedere jongevrouw verlangde. Je bent er nog steeds, piraat in hart en nieren, de bospaden ook, de tragiek is afgenomen, het eelt op je hart toegenomen, op de helft van je leven, zegt men, maar in jou steekt de doem van duizend levens geleefd te hebben in enkele jaren vol met onzichtbaar geestelijk lijden, wat je met je geboorte meekreeg.
Ik herinner mij de plek, waar ik als eenzame ziel bitter geweend heb, omdat ik bewust leed onder mijn anders-zijn, mijn gebroken-zijn, mijn simpel-zijn, mijn zwak-zijn, mijn zogenaamd gestoord-zijn, die plek is mij heilig, een positieve aardmeridiaanplek, vermoed ik, daar heeft God mij Zijn sterke armen toegestoken.
Ik leid een raar, maar oprecht leven, de opdringerige woorden dreunen in mijn Bacchuskop als heipalen in de aarde, wat ik altijd een vorm van verkrachting vind, brute aantasting, maar wat bezield mij om te bouwen? Bouw ik populair aan mijn toekomst? Wellicht, maar ik heb toch hogere waarden voor ogen, ik zie door de mist van mijn eenzame dromen een gouden schip, waarop ik gebroken maar trots, het stroeve roer met man en macht naar onze Schepper richt. Ik ben niet veel anders dan Strindberg. Op de rand van de waanzin is het goed vertoeven voor een kunstenaar, maar ook zeer gevaarlijk, want een misstap kan het gehele verval betekenen. Hij wist dit maar al te goed, ging er zelfs bij tijden diep onder gebukt, liet zich als een slachtoffer meevoeren, maar niet zonder wapens, hij vocht zich er weer uit, zo handelt de ware sjamaan, wie diep weet te lijden, weet ook hoog te stijgen. Dat is een natuurwet. Het heilige leed overwint iedere strenge beul, omdat ware liefde geen macht behoeft, het is niet te verduisteren Licht. Tot slot, ook om de hartenkreet rond te maken, een haringverhaaltje in hartje Den Haag, om precies te zijn bij de haringkar vlak naast het Binnenhof en het Torentje. Als ik in Den Haag ben, dan eet ik graag een haring aldaar, want ze smaken er opperbest en je eet 'em toch een beetje op historische grond. Niet dat er veel van de politiek te verwachten valt, zo ongeveer de algemene opvatting van het volk, maar ik denk, een mens kan niet weten en machthebbers kunnen opeens rare, merkwaardige, toch positieve bokkensprongen maken!
Welnu, ik bestelde een haring, dacht er rustig mee weg te komen, springt er opeens een meeuw letterlijk op mijn hoofd, ik kon nog maar net mijn haring in veiligheid stellen, twee oude vrouwen hadden er wel schik in en ikzelf ook wel. Later las ik pas het bordje 'Pas op voor de meeuwen!'.
En er lopen daar echt reusachtige meeuwen op de rand van het afdak heen en weer te gaan om argeloze haringkopers aan te vallen en te bestelen. Werkelijk, Robin Hood is er niets bij. Ik vermoed, als ze mochten stemmen, zouden ze zeker links stemmen en ik geef ze groot gelijk, want dat zeevoedsel is voor iedereen en misschien wel meer voor meeuwen dan voor mensen, die genoeg andere voedselketens kunnen aanboren.
Geplaatst in de categorie: voedsel
Haring
488
Geef je reactie op deze inzending: