Wachten
De tuin ligt er verwaarloosd bij, planten gaan perken te buiten en tussen de tegels groeit ongewenst kruid. Wandelen was zijn lust en leven, kilometervretend heeft hij wanden bezaaid met medailles, tegels en oorkondes.
En nu wacht hij. Op de buitenlandse dame die hem onder de douche zet, was hij maar tien jaar jonger. Op de verplegende die hem met space-technology z'n steunkousen helpt aan te trekken. Op mij, voor dat kopje koffie inclusief keuvel, zijn huis verschoond.
En dan roei ik de ongewenste sprieten uit, cultiveer het groen opdat de bloei er weer in komt, een roos bekent sinds jaren vergeten kleuren en geuren. Nog eenmaal gaat hij naar buiten, zijn lijf steunt zwaar maar hij geniet.
Het was het wachten waard, zie ik hem geluidloos zeggen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid