Groene zeep

Vijf jaar geleden had ik het in mijn stoutste dromen niet verwacht, dat ik ooit aan een zeventigste inzending zou toekomen. Dat dit nu wel gebeurt heb ik mede, en soms vooral, te danken aan de stimulerende en bemoedigende commentaren van personen op deze site, die ik zeer respecteer. Zij hebben mij in het verleden reeds twee keer van het voornemen weerhouden om er definitief mee te stoppen.

Zonder iemand tekort willen doen noem ik toch met respect en dankbaarheid enkele namen:
Lodewijk, die mij ertoe overhaalde om eens een inzending op nederlands.nl proberen te laten plaatsen en Auke.
Fred, geprezen en verguisd maar in geschrift de meest open persoon, wars van hypocrisie en lak hebbend aan slechte kritieken of lage cijfers. Ridzerd, Jos en Hendrik, maar ook de dames Rina, Wendy, Willy, Eva, Evertje; zij allen schreven soms bemoedigende of leuke commentaren.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat vooral de schrijfster en dichteres Iris Van de Casteele zich in het verleden alle moeite heeft getroost om mij vooral nuttige aanwijzingen en opbouwend kritische kanttekeningen te doen toekomen, waarvan ik toch zeer veel heb mogen leren. Jammer, dat zij hier niet meer publiceert.

Of ik, terugkijkend, het gevoel heb een acceptabele bijdrage te hebben kunnen leveren aan het gehele oeuvre op deze site? Ja en neen. Hoewel ik alle bijdragen met hart en ziel en volle overgave heb geschreven, mis ik bij mijzelf een factor, die je bezieling of passie zou kunnen noemen. Als men ervan uitgaat, dat ‘er niet uit kan komen wat er niet in zit’, dan leg ik inderdaad de lat te hoog en mag ik blij zijn met de tot nu toe behaalde resultaten.

Dat trekje had ik als kind al. Mijn grootouders, beiden afkomstig uit Berlijn, gebruikten op gewone weekdagen voor het wassen van de handen slechts puimsteen, soms in combinatie met groene zeep. Ik vond dat eerder stinken dan aangenaam geuren. Als ik er dan iets van zei, kreeg ik, in Berlijns dialect, als strenge reprimande te horen: “Wat heb je tegen puimsteen en groene zeep? Niets Günter – het is beter dan de dure parfumerie kan ik je zeggen! [“Wat haste jejen Bims und Schmierseife? Nüscht, Jînta – dat is bessa als dat teure parfumierte Zeug, kaa’k dir vlei saa’n!”].

Dus houd ik het voortaan gewoon bij groene zeep. De lezer kan objectiever oordelen dan ik of er bij mij sprake zou kunnen zijn van een specifieke eigen stijl in hetgeen ik schrijf; ik weet het eerlijk gezegd niet. Natuurlijk lees ik likkebaardend bijdragen van anderen met de wens ooit over sommige van hun karakteristieke schrijverskwaliteiten te mogen beschikken. Het zal een wens en een ijdele hoop blijven. Natuurlijk heb ik wel eens geprobeerd anderen te imiteren maar dat was onbegonnen werk. Op het moment dat ik ervan afzag voelde ik dat als een opluchtende verstandige keuze. Het is derhalve ook niet voor niets, dat ik nooit zal proberen een column te schrijven en om diezelfde reden staan er slechts negen gedichten op gedichten.nl.

Toch ben ik voornemens om door te gaan en zo af en toe een kleine bijdrage aan het grote geheel te leveren. Het houdt de grijze cellen actief (maar helaas de voortschrijdende vergeetachtigheid niet tegen…). Bovendien heb ik de ervaring, dat er tot nu toe nog altijd overwegend positief wordt gereageerd; dus… op naar de 71ste inzending.

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 15 augustus 2010

agschulzziggo.nl

gedachten passie zev passie zeventigste inzendin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 17 stemmen 3.458