Deze wereld
Deze wereld gaat in sneltreinvaart aan zichzelf voorbij, er is zoveel afleiding, dat maar weinigen in staat zijn tot echt menselijk contact. De techniek heeft de mensen niet nader tot elkaar gebracht, hoe men dat ook wenste, het is rampzalig ontaard in colossale vormen van hardnekkig narcisme. Mensen sluiten zichzelf op met hun machines, laptops en MP3-spelers, televisies en computergames. Het lijkt wel een complete hysterie van zelfbevrediging. De ander komt er niet echt meer in voor. De technische vooruitgang heeft geleid tot menselijke achteruitgang. Emoties worden enkel nog via machines beleefd en nooit of zelden rechtstreeks met andere mensen. Mensen zijn bang geworden voor mensen. Ze doen er alles aan om maar geen contact met soortgenoten te hoeven hebben. Of zijdelings, sporadisch, vluchtig. De snelheid die ons overheerst, maakt opgefokte slaven van ons, we kunnen in wezen de druk niet meer bijbenen, maar we doen alsof we het sein meester zijn, om maar niemand te verontrusten. De wereld is dolgedraaid en niemand kan daaraan voldoen, op enkele gestoorde freaks na, die het zalig vinden om compleet door te draaien en het tempo zo nodig nog verder op te schroeven. In feite nihilisten, maar dat ziet men niet. De betovering van slimme geldjagers heeft menige cultuur beduveld. Ik zou willen dat de mensen weer meer de eenvoud gaan waarderen, het simpele leven, het 'back to the earth'-principe, het zelf verbouwen van groenten en fruit, mest karren, spitten, planten, bloemen kweken, in de aarde wroeten. Dieren beminnen, de techniek meer met rust laten, liefhebben en de liefde bedrijven, zodat deze wereld weer ónze wereld wordt en niet een wereld van wereldvreemde, egoïstische eenlingen.
Geplaatst in de categorie: wereld