Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Verdwijnen en verschijnen

Dat het een onsamenhangende chaos in mijn woning is, dat kun je wel raden, ik kan er soms de weg niet vinden, laat staan een ander. Vaak raak ik dan ook iets kwijt, iets onbenulligs, maar dat steekt me dan toch, zodat ik naarstig op zoek ga en het na een uur nog niet gevonden heb. Gefrustreerd hang ik dan in mijn sierlijke bank, als Uri Geller op zoek met mijn geest, maar ook dat mislukt meestal, ook al omdat mijn psyche niet meer zo scherp als vroeger is en eerder afhaakt. Vaak vind ik het dan opeens terug op momenten dat ik er niet meer naar zoek en geheel vergeten ben. 'O ja, jou zocht ik, deugniet!', zeg ik dan. Ik ben altijd bang als ik iets mis waarvan ik dacht te weten waar het is. Bang dat ik aan vervroegde dementie lijd. Ik kan vlak voor het inslapen nog hevig piekeren over het verdwijngeval, hopend het op de valreep van die dag nog te vinden, maar nee, zonder uitkomst dommel ik weg. De ontwaakochtend daarop schiet het gelijk weer door mijn kop, dat ene ding heb ik nog niet teruggevonden. Meestal blijft mijn omringende chaos intact, hoe ik ook poog er orde in te scheppen, er zullen wel veel plaagkabouters in mijn woning vertoeven, want zij bepalen die warboel, ik probeer ze wel te paaien met chips en limonade, soms een glas wijn of cognac, ik gis naar hun liefhebberij. Tot nu toe hebben mijn versierpogingen geen succes, want ik begin steeds meer kleinigheden te missen, zonder dat ik ze terug kan vinden. Je kunt het kleinigheden vinden, maar voor mij worden het zeer irritante obsessies, die ik persé wil oplossen. Als je me 's nachts zou zien zoeken, zou je kunnen denken dat ik compleet gestoord ben, maar wie dieper kijkt weet beter. Soms vind ik na veel getrek en verschuiven, geneus en voelen, opeens het missende deel in mijn chaotische heelal terug, dan slaak ik een kreet van opluchting en bevrijding, dan ga ik als een jong poesje tevreden naar bed. Ik zou mijn chaos moeten aanpakken, maar ik ben al tever weggezonken, zodat ik met man en macht probeer binnen de groeiende chaos het hoofd boven water te houden. Soms smijt ik oude, waardeloze troep weg, dat is al heel wat, weer wat stagnerende ballast overboord, maar er komt ook altijd weer wat binnen; boeken en prullaria, antiek en schilderwerken. Zo pronkt er momenteel een zeer kunstig porseleinen beeld op mijn bureau, een vrouw in een lange jurk, romantisch pronkend op een Victoriaanse zetel, waarde 300 euro, gekocht voor 4 euro. Ik waan me de koning zo rijk, kijk er graag naar, vergeet er mijn verdwenen spullen door en in die zin is het dubbel zo heilzaam. Dat verdwijnt niet zomaar, dat stelt mij bij voorbaat al zeer gerust.

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 2 stemmen 210



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)