Joe

Het was warm vandaag zuchtte Joe in gedachten terwijl hij zijn pruimtabak uitspuugde. Joe zat op een stoeltje in de schaduw van zijn tankstationnetje te wachten op klandizie. Zijn tankstationnetje was gelegen tussen twee gehuchten. Het ene nog achterlijker dan het andere. Het leek wel of die twee gehuchten een wedstrijd hielden wie de meeste inteelt kon produceren dacht hij.

Joe zelf was niet van hier. Zijn ouders hadden ooit het stompzinnige idee gehad hierheen te verhuizen. Zijn vader raakte niet lang daarna aan de drank en had zich later in een depressieve bui voor zijn hoofd geschoten. Joe was hier maar blijven hangen en ging verder waar zijn vader was opgehouden. Met het exploiteren van dit krakkemikkige tankstationnetje en zuipen.

Joe was nooit getrouwd. Hij had nooit de goeie gevonden. Joe was dik moet je weten en dat was een understatement. Neem van mij aan dat Joe moddervet genoemd kon worden. Neem daarbij de minimalisatie van zijn douchebeurten in acht en de optelsom was gemaakt zou ik zeggen. Bovendien zou welke vrouw dan ook simpelweg door zijn liefde verpletterd worden.

Ooit had Joe eens een banjo gekocht. Het leek hem wel een goed idee om het plaatje van de omgeving waarin hij verkeerde compleet te maken. En dus heeft hij een tijdje op zijn veranda, voor iedere voorbijkomende auto zichtbaar, op zijn banjo zitten tokkelen. Was hij maar muzikaal geweest. Dat was hij dus niet. Bovendien kwamen er per dag niet meer dan ongeveer drie auto’s langs. Dat schoot dus niet op.

Ooit was er eens een gek geweest die dacht aan geld te kunnen komen door het tankstationnetje te beroven. Verbijsterd over zoveel stupiditeit had Joe in de loop van een pistool gekeken in het piepkleine kantoortje waar de lege kassa zich bevond. Overmand door angstgevoelens weigerden de sluitspieren van Joe medewerking te verlenen zodat het enorm knalde. Joe kon zweren dat zijn broek door deze enorme explosie die voor een enorme luchtdruk in zijn achterste zorgde gescheurd was. Het waren echter de uiterst gemene gassen die vrij kwamen die ervoor zorgden dat de overvaller met betraande ogen en hoestend en kokhalzend naar buiten kwam gekropen waar de lokale dorpsagent hem vergezeld van de journalist van het lokale sufferdje triomfantelijk in de boeien kon slaan.

En nu zat Joe voor zich uit te staren zonder te weten waarop hij was aan het wachten. Eindelijk had hij zich nu aan de troosteloze zinloosheid van zijn omgeving aangepast.

troosteloos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 206