Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Stadsdichter

In een advertentie van een Goudse stadskrant wordt gezegd, dat ze naar een nieuwe stadsdichter zoeken. Iedereen die zich geroepen voelt mag een gedicht mailen begeleid met een pakkende motivatie.

Ik weet dat er in sommige steden niet de minsten zijn ingegaan op deze functie, maar ik blijf vooralsnog aarzelen, tegenstribbelen, om niet te zeggen walgen. Ik heb geen zin om me voor hun karren te laten spannen, om mijn stad commerciëel te steunen en dan met name louter positief natuurlijk, want de suggestieve schijn moet zegevieren.
Verder moet je overal voor de dag komen om te wauwelen met die en die en dat ligt mij al helemaal niet, ik maak met dat soort aardlingen in een mum van tijd de grootst mogelijke ruzie, daar ik hun kleffe schijnheiligheid onmiddellijk doorzie.
Ik haat iedere vorm van benepenheid en goed fatsoen, de calvinistische mantel der liefde, die zielen onecht maakt en acuut verwoest. Ik heb er meer dan genoeg talent voor, maar ik laat mijzelf niet vastpinnen in een door de commercie verzonnen, kapitalistische taak, hoezeer ik ook de poëzie bemin en het promoten daarvan, maar niet in combinatie met de opgeklopte media en de vervalste stadsbelangen.
Ik voel dan een Hermansiaanse woede in mij opkomen. Een dichter is geen kronkelende nar! Een dichter heeft genoeg eigenwaarde van zichzelf en behoeft geen dwaze, opgelegde, streberige titel erbij.
Trouwens, ik ben een vrije stadsdichter, ik heb al heel wat over mijn stad gedicht, zonder dat die brave lieden mij gekroond hebben. Ik ben ook te fel/scherp voor hen, dat willen ze helemaal niet, nee, ze willen stroopwafelgedichten, zoete kaasgedichten, brave kerststalgedichten. Dan zijn ze bij mij aan het verkeerde adres.

Misschien stuur ik wel een gedicht onder het pseudoniem Floris van Beieren, gewoon voor de grap, ze weten toch niet waar ik woon, en als er dan een oproep verschijnt: Gezocht, Floris van Beieren!, dan ben ik weer niet thuis, stuur hoogstens een e-mail van dat ik niet echt besta en zeker niet voor jullie!
Of ik mijn eigen ruiten insla? Doe niet zo dom zeg, hoe vaak moet ik het nog zeggen, het gaat niet om de roem, maar om de waarachtigheid. Zeker dichters mogen hun ziel nooit verloochenen of verkopen aan de duivelse praktijken.

Vind je me ouderwets? Nou, dan ben ik dat maar, we zullen zien wie er op de lange duur groot gelijk krijgt.

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 november 2010


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 1 stemmen 139



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)