Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Mamma, wanneer mogen we weer lachen?

De post komt me tegemoet in het gele autootje.
We lachen naar elkaar tijdens het passeren.
Om 12.00 uur eet men hier de warme maaltijd. Het ideale moment om boodschappen te doen.
Op de weg is het dan een uur rustig.
De zon schijnt, de rozen bloeien nog weer even en ik rijd verder met tranen in mijn ogen.
Ik vraag me af hoe dat komt.

Ik weet het.

Na het overlijden van ons zusje dat aan leukemie leed, in 1960, waren we allen verdrietig en moe.
Ik, als oudste van vijf, was 14 jaar.
Toen mijn vader en moeder even weg waren heb ik de petticoats van mijn overleden zusje(ze werd bijna 13 jaar)en mij gewassen en gesteven met extra suiker in het laatste spoelwater.
Dat moest, dan stonden ze letterlijk stijf van de suiker.

Toen mijn ouders thuiskwamen hingen onze petticoats te druipen aan de waslijn.
Mamma was kwaad op me.
Natuurlijk, denk ik nu.
Waarom deed ik het?

Het schuldgevoel over mijn actie en het verdriet stapelden zich op.
Toen ik een keer 's middags uit school kwam lag mijn moeder op de grond voor de kachel te slapen.
Mijn bord met de warme maaltijd van tussen-de-middag stond op de kachel.
Aardappelen met spinazie en een gekookt ei, in een laagje jus dat aan de randen was ingedroogd.

Ach mam, een kind verliezen....
Mijn twee zusjes, mijn broer en ik bleven over.
We konden het ontstane gat in het hart van onze moeder nooit helemaal opvullen.

Na een tijdje zo'n groot verdriet in huis te voelen stikte ik bijna.
Misschien dat ik mijn moeder daarom vroeg: 'Mamma, wanneer mogen we weer lachen?'

Ik weet niet meer of - en wat ze geantwoord heeft.
Kan het ook niet meer vragen.
Onze moeder overleed met Pasen dit jaar.

Inmiddels weet ik dat je soms kan huilen van geluk.
En kan lachen door je tranen heen.

Schrijver: annemieke wetting, 9 december 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

2.4 met 7 stemmen 366



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Els van Gaalen
Datum:
14 januari 2011
Email:
eam.vangaalentelfort.nl
Uit het leven gegrepen, graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)