Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Voorgoed voorbij?

(voor Mirjam Bruijn)

Ik heb de laatste dagen zoveel om jou gehuild, dat ik nu niet meer kan en gepijnigd apatisch voor me uit kijk.
Na onze grote breuk, die mij in een diepe afgrond deed storten, heb ik alles op alles gezet om ons contact weer te helen. Dat was me gelukt en het leek allemaal weer als vanouds te gaan. We maakten samen een lange, innige wandeling door de stad, terwijl we elkaar herhaaldelijk op de mond kusten en stevig omarmden.
We brachten samen een roos naar je overleden leermeester in het pottenbakken.
Je sprak heel lieve woorden. Daarna liepen we nog langs zijn oud-atelier. We waren weer verliefd op elkaar, het gebeurde gewoon weer en na de gemberthee gingen we als vanzelf samen slapen in je mij zo dierbare bed met de bollende gordijnen en je snuisterijen zo zurgvuldig naast je bed. We bedreven de liefde zo heftig, dat de hele straat getuige was, we gingen beiden tot het uiterste en ik ben van mijn leven nog nooit zo door een vrouw bemind als door jou!
Je sprak de mooiste woorden over mij en ik was in de zoveelste hemel.
Maar de volgende dag switste je weer ineens, had je liever na de wandeling al afscheid genomen. Ik vertelde in mijn enthousiasme over jou aan kennissen, dat je naar Italië gaat. 'Waarom ga je niet mee?', zei hij. Toen besloot ik om met je mee te gaan, we troffen elkaar op de verlichte Karnemelkbrug en als een jong paartje bespraken we mijn plan.

Het was toch niet zo'n goed idee, want jij was mijn enige reden en niet die ecodorpsgangers met hun zweverige idealen. Ik hielp je een dag later met de zware dozen naar zolder brengen en opstapelen, je kwam allerlei oude herinneringen tegen, ik aanhoorde al je veelal tragische verhalen, kuste je, streelde je, adoreerde je. Heel wat trauma's passeerden de revue.
Je kookte wederom verrukkelijk en die nacht vreeën we alsof onze levens ervan afhingen. We sliepen lang uit en alles leek koek en ei voor mij. Ik dacht dat we elkaar later die dag weer zouden ontmoeten, dat was ook wel zo, maar heel anders dan ik verwachtte. Ik had een uur in de regen gezeten met witte vis voor de maaltijd, toen jij ineens weer een ander was, je ticket gekocht, maar gigantisch boos op mij, want je wilde alleen zijn, terwijl ik zo dolgraag bij je wilde zijn en niet begreep waarom je opeens zo gemeen vijandig deed en alsmaar hysterisch gilde 'Ga weg, verdwijn!'.

Tenslotte dreigde je de politie te bellen. 'Doe maar', zei ik, 'ik ben goede vrienden met hen!'. Toen gooide je al mijn restkleren en schoenen in de regen. Je bleef maar kwaad, zodat ik maar het hazenpad koos. Toch zag ik door een kier van het gordijn nog je van intense pijn vertrokken gezicht en ik had een enorm medelijden met je, naast mijn nog steeds onveranderde liefdesgevoelens voor die lieve kant van jou, niet die nare, verwoestende kant, die onze affaire uiteindelijk hoogstwaarschijnlijk definitief kapot gemaakt heeft.

De scherpe kanten van borderline-achtige taferelen zijn hartvertrappend en mensonterend, dat verdien ik al met al niet, dat hou ik ook niet vol, het heeft me dan ook enorm uitgeput, in een moordend tempo, het laat een verdrietige man achter, die nog wel heel dankbaar is voor het extreem liefdevolle, maar wat helaas niet opweegt tegen het extreem haatdragende, wraakzuchtige, gekmakende.

Nu is er enkel nog dat verdomd eenzame stilzwijgen en maar heel weinig, bijna geen hoop meer op ooit nog... 'Gvd, oprotten jij!', schreeuwde je als een viswijf over de straat.
Dat was voor mij de limiet van wat ik kon en kan verdragen.

Arm meisje, onbehandelde vrouw, ik stuur je met liefde één van mijn beschermengelen! Wat had ik je graag geholpen en nabij gebleven, maar als jij het niet wilt, dan houdt het op. Dwars door de misverstanden heen blijf ik zielsveel van je houden, hoe naar je me ook behandeld hebt. Ik weet dat het uit onvrijwillige beschadigingen voortkwam, wat werkelijk heel erg is, vooral voor jou.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 januari 2011


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.6 met 8 stemmen 352



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
9 januari 2011
Bijzonder, hoe jij je hartstocht in woorden weet te vangen. Weer heel graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)