Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Hugo het verhaal

We zagen op Marktplaats een advertentie. Zwieber zoekt een huis. Gratis. De foto van Zwieber leek erg op onze Bertus.
Douwe en ik waren al een poos weer in overleg over een tweede hond. Wel of niet. Douwe zei, bel deze maar.
Binnen 5 minuten sprak ik met de eigenaresse, haar verhaal leek mij ingestudeerd, lief, braaf, omstandigheden, te druk, hondje moest weg.
Wat niet ingestudeerd leek waren de woorden half in paniek dat het zo niet langer kon en of we hem zo snel als mogelijk konden komen bekijken/ophalen.
Heb Douwe aangekeken en gezegd dat we de volgende morgen zouden komen.

Na een lange en spannende rit eindelijk in de buurt van Apeldoorn. Bertus heerlijk achterin.
Leuk boerderijtje. Bij binnenkomst zie ik Zwieber, hij blaft en zwiept enorm met zijn staart, is erg opgewonden.
In huis geen mand, geen brokkenbak, geen vlekken die bij deze grote cocker horen. Vaasjes en glazen potten op de grond of cockerhoogte in een kleine huiskamer.
Hier leefde de hond niet, leek ons.
Zwieber was/is geen echte cocker maar heeft wel de uiterlijke kenmerken en het karakter ervan. Wat een enorme hond. Schofthoogte 50 centimeter, niets van wat wij verwacht hadden.
Van achteren kaal met rare plekken en een kont die lijkt op die van een bouvier.

Wij hebben gevraagd of de honden buiten mochten, dat mocht op de uitlaatplaats. 3 bij 3 meter, met een stuk gaas dat achteloos op de grond lag. Stenen vloer met kapot gescheurde vuilniszakken. Een schuurtje ernaast. Overal, werkelijk overal hondenpoep. Het domein van Zwieber, was te zien aan Zwieber. De eigenaresse gaf aan dat ze het vandaag niet hadden schoongemaakt. 50 hopen stront? Van 1 hond? In verschillende stadia van verrotting? Bertus gleed uit in de poep.

De eigenaresse sprak nerveus. Maakte veel excuus voor rommel en poep. Geen tijd geen tijd. Mijn vraag om wat voor een brokken Zwieber eet, werd verbaasd beantwoord met, euh die van de Welkoop, van die grote zakken. De vrouw bedoelde het goed. Haar liefde voor Zwieber laat zich in elk geval zien in het feit dat ze inziet dat hij daar weg moet.

Zwieber deed 2 dingen. Zijn territorium beschermen tegen de vreemde indringer. En hij ging naast mij zitten. De ogen wijd open. De wenkbrauwen omhoog. Help?
Moet ik anders zitten, zo dan, kijk mij, ik doe het goed..

Binnen 45 minuten was het voor Douwe en mij duidelijk dat dit hondsje - zoals ze in het Fries zeggen - bij ons hoort en wel nu. Douwe en ik realiseerden ons beiden zonder dat we er samen over spraken dat dit hondje mogelijk medische problemen heeft. Beiden zoiets van, het komt wel goed. We gaan ervoor. Met open ogen in het avontuur gestapt.

Het paspoort lag klaar.

Honden in de auto.

HUGO is geboren.
De eerste naam die ons onderweg te binnen schoot. Nieuwe naam en zeker een nieuw begin.

Schrijver: Simply Snow, 11 februari 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 5 stemmen 2.393



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)