Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Een andere dimensie?

Een jaar of tien geleden heb ik iets meegemaakt waar ik nu nog praktisch dagelijks aan terugdenk. Omdat deze ervaring alles te maken had met mijn toenmalige levenssfeer, zal ik hieromtrent het een en ander toelichten.
Rond deze tijd was er een bijzonder moeilijke periode in mijn leven, kort daarvoor had ik namelijk definitief gebroken met mijn tweede man. Hij was de liefde van mijn leven, maar zijn drankprobleem liet mij geen andere keus.
Hét prototype van de keurige zakenman, echt geen man die in alle vroegte naar de fles greep, maar wel iemand die niet kon stoppen met drinken wanneer hij 's middags zo tegen vijven 'nog even' de plaatselijke pub bezocht.
In het begin van ons huwelijk bleef de schade beperkt, later begon het echt uit de hand te lopen. De details laat ik verder voor wat ze zijn, daar wil ik hier niet op ingaan. Maar neem gerust van mij aan dat het pijn doet, en meer dan dat, wanneer je degene waar je zielsveel van houdt, meemaakt in deze niet te bevatten toestand van razernij en waanzin, gerelateerd aan delirium.
Zelf heeft hij zijn alcoholverslaving nooit echt erkend, laat staan dat hij zich hiervoor wilde laten behandelen.

Nadat ik hem verlaten had, belde hij van tijd tot tijd: hij dronk praktisch niet meer en wilde mij terug. Ik ben hier nooit op ingegaan, in het verleden was deze belofte al zo dikwijls gedaan met steeds pijnlijker wordende teleurstellingen als gevolg. Tijdens een van deze telefoongesprekken, tevens ons laatste contact, stond ik op het punt hem opnieuw in mijn leven toe te laten (overigens dondersgoed wetend dat deze hemel op aarde nooit van lange duur kon zijn), toen er iets met mij gebeurde dat alles op slag veranderde...

Van de ene op de andere seconde werd ik als het ware één met een allesomvattend, overweldigend geluksgevoel: duizenden malen volmaakter en gelukzaliger dan datgene wat ik tot dan toe ooit als hoogste geluk ervaren had. Tegelijkertijd werd ik doordrongen met gevoelens van een helder en duidelijk onbegrensd weten: er waren geen vragen, ik wíst gewoon. Ik maakte deel uit van een alom aanwezige alwetendheid, die mij als een soort van openbaring omarmde en waarmee ik tevens zelf een eenheid vormde.
Deze oneindigheid in kennis en wijsheid was met een boven alles verheven schoonheid onlosmakelijk verbonden aan gevoelens van absolute liefde, groots en overweldigend, maar daarnaast eigenlijk ook vanzelfsprekend van eenvoud.
Het was iets van een vele, vele malen 'higher level', waarbij vergeleken onze eigen kennis banaal leek, er zelfs helemaal niets meer toe deed, evenals al datgene waar wij ons hier zo druk over maken.

Jarenlang heb ik hier niet over gesproken, zelfs mijn kinderen zijn nog maar sinds kort op de hoogte van dit alles.
Naar aanleiding van het boek 'Eindeloos bewustzijn' van Pim van Lommel, heb ik destijds contact met hem gezocht. Hij heeft mij laten weten dat dit een ervaring was van het eindeloze of non-lokale bewustzijn. In mijn geval was de aanleiding hiertoe een soort existentiële crisis in verband met alle perikelen rond mijn ex-man.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in deze materie, blijft dit een geweldig boek om te lezen.

Mijn waarneming was omgeven met zachtgele kleuren, voor de rest zonder vorm of enig teken van een silhouet, het was een alom aanwezig iets. Pas veel later realiseerde ik mij dat mijn gedachten deze ervaring zonder uitzondering projecteerden tegen een en dezelfde hoek van het plafond van mijn huiskamer...
Was ik dan toch, zoals bij een BDE gebeurt, buiten mijn stoffelijk lichaam geweest?
Geen idee, ben me daar niet van bewust, weet evenmin hoe of op welke manier ik het telefoongesprek met mijn ex beëindigd heb, dat gedeelte is als het ware weggevaagd uit mijn herinnering.
Had ik dit nodig om mijn inzicht te verdiepen, zodat ik in staat zou zijn me van hem los te maken?
Misschien dus toch een soort ingreep van hogerhand, of simpelweg gegenereerd door het eigen brein?
Bevond ik mij soms heel even in een andere dimensie?
Het blijven vragen die ik, zelfs na deze intens bovennatuurlijke ervaring, niet kan beantwoorden.
Wel ben ik van mening dat de menselijke geest tot veel meer in staat is dan wij waarschijnlijk ooit zullen weten.

Schrijver: Ariadne, 16 februari 2011


Geplaatst in de categorie: overig

4.2 met 4 stemmen 222



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ariadne
Datum:
17 februari 2011
Hartelijk dank voor je uitgebreide reactie Günter, ik stel het bijzonder op prijs dat je jouw ervaring hieromtrent zo mooi (en voor mij herkenbaar) beschreven hebt.
Het zogenaamde "eurekagevoel" manifesteerde zich eveneens bij mij in de zin van eindelijk is alles duidelijk, een plotselinge gewaarwording, die inderdaad gepaard ging met een zekere opluchting. Alleen weet ik achteraf evenmin wát ik dan wel precies wist of begreep...
Zoals eveneens beschreven in het boek van Pim van Lommel, heb ik hierna een verhoogde intuïtieve gevoeligheid ontwikkeld.
Nogmaals dank voor de aandacht en je lovende woorden.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
17 februari 2011
Email:
ag.schulztiscali.nl
"Er is meer tussen hemel en aarde, Horatio, dan waar je in jouw filosofie van dromen kunt", laat Shakespeare Hamlet zeggen. Weer een boeiende beschrijving van een fenomeen, Ariadne, waarvan de verklaringen buiten de grenzen van ons bevattingsvermogen lijken te liggen.

Ook mij is jaren geleden iets vergelijkbaars overkomen, zij het op het moment van het plotseling ontwaken tijdens de nachtelijke uren. Ik had toen op dat moment ook een niet te verklaren gelukzalig gevoel, fysiek én mentaal los van alles om mij heen. In mijzelf manifesteerde zich een "Eureka"-sfeer in de zin van eindelijk alles te weten en te begrijpen zonder ook maar een idee te hebben van enig onderwerp of detail ervan. Ik weet nog, dat ik mij onbeschrijfelijk bevrijd voelde en mij met een opgelucht gevoel en een vermeende brede glimlach op mijn andere zijde heb gedraaid. Met de gedachte: "dit moet ik onthouden en vooral vasthouden en morgen er meteen op doorgaan" gleed ik tevreden weer terug in Morpheus' armen.

Helaas werd ik mij deze nachtelijke beleving pas in de loop van de andere dag weer enigszins bewust. Ik tastte echter volledig in het duister over hetgeen mij zo in een euforie had gebracht, laat staan dat ik mij nog enig ander detail wist te herinneren. Misschien ook contact, voor een fractie van een seconde, met een andere dimensie of zelfs een opgevangen glimp van mijn onderbewustzijn? Ik zal het vermoedelijk ook nooit te weten komen.

Goed geschreven en onderbouwd. Graag gelezen.
Naam:
J.de Groot
Datum:
16 februari 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Nee, "weten" zullen wij het nooit,
maar voelen is wat anders,
dat maak je mee of niet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)