Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

maanziek

In de nacht kwam zij tot leven.
Slecht haar eigen besef van bestaan. Iets waar zij niet aan twijfelde.
De wereld die zij beleefde was mooi.
Eigenlijk helemaal niet realistisch, en dat was nou juist het fijne er aan. Ze kon er nachten lang haar fantasie op los laten, haar geest creëerde iets wat alleen haar toe behoorde. Ze wist met zekerheid dat er geen andere ziel op de wereld rondliep die ook maar een flauw benul had van waar zij mee bezig was. Ze kon haar gedachtewereld met niemand delen. Het risico was te groot en haar wereld was nog niet af en daarom kon zij er met niemand over praten.

Steeds als zij 's avonds pogingen deed om in slaap te vallen zag zij het allemaal voor zich.
Het ging verder dan mooi, zoals je zou kunnen bedenken. Het had niets te maken met een prachtig landschap, een zee die schitterde door het felle zonlicht, met een parelwit strand en alles wat er zo verder bij zou kunnen horen. In haar beleving kwam dat alles niet voor.

Het 'beeld' ontstond in golven van warmte. Kleurde aan haar horizon.
Zij was een zwarte maan met daar om heen het licht. Deze maan kon niet geven, slechts ontvangen; zwart als zij was. Zuiver en alleen wanneer de maan vond dat zij het nodig had stond zij toe dat er wat licht tot haar kon komen. Niets of niemand kon het voor haar bepalen.

Ze vond het dan ook niet somber of angstig, wanneer zij in het donkere zwart gehuld was. In tegendeel: het gaf haar rust en ruimte om uit te vinden wie zij wilde zijn en nog zou kunnen worden. Op dat moment, zonder tussenkomst van derden. Het was haar kracht, haar macht, maar ook haar zwakte, haar verlangen naar iets wat niet was.

Haar maan gaf licht noch warmte. Zij ontving slechts, absorbeerde als het ware. Soms werd de maan lichter van kleur, doordat zij zoveel warmte had ontvangen. Werd het haar bijna te veel, dan ervoer zij het als een soort van brandende lavastroom. Ze was niet bang er in om te komen. Ze groeide er van. Wanneer de lava afkoelde was zij weer een stukje gegroeid, tot iets waar ze naar toe wilde.

Misschien zou zij ooit haar geheime wereld bloot geven. Zou iemand haar begrijpen; begreep zij zelf waar het om draaide?

Schrijver: Els van Gaalen, 28 februari 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen 91



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)