Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Traumatische doorwerkingen

Ik ben werkelijk tot het bot, mijn naakte botten, gegaan om te ontdekken waar ik nog blokkades kon opheffen, de nare boel kon transformeren of anderszins verwerken, als ik maar mezelf kon bevrijden van die ellendige nasleep van mijn destructieve, psyche ontwrichtende, liefdeloze, wrede opvoedingssysteem.

Ik ben niet iemand die het leven lichtvaardig benadert, ik was als kind al bloedserieus over de zin van het leven zoeken en zo goed mogelijk Gods wil over mijzelf zien te voltooien.
Er is een wrekend deel in mijn wezen gepompt door gemene, zwarte krachten, door toedoen van mijn onwetende ouders of iets wat onbewust in hun tekeer ging. Het heeft mij zwaar beschadigd tot op de dag van vandaag.
Ik worstel nog steeds met man en macht tegen een zeer destructief deel in mijzelf, waar ik mijzelf niet in herken, maar wat zich bij tijd en wijle wel doet gelden, zij het met afnemende kracht, daar ik steeds bewuster word van deze valse stemmen.
Ondanks al mijn diepgaande pogingen er vanaf te komen, zijn er soms nog stuiptrekkingen van dit geluk verpestende monster voelbaar. Sint Joris heeft die draak in mij al wel door het hart gestoken, maar het roert zich soms nog zoals een dood lichaam nog reflexen kan vertonen. Ik heb een soort nul-gevoel over mijzelf, waarnaar mijn systeem meestal weer terugkeert, vooral bij groot geluk kijkt het wrekend deel in mij venijnig en jaloers om de hoek en ramt het genadeloos een gifpijl in mijn blije hart.

Een opgelegde zelfhaat (in mijn vroegste kindertijd opgelopen), die dan ook nog hatelijk om zich heenslaat als een blinde stier. Alles in een mum van tijd verwoestend wat ik zo zorgvuldig en intens had opgebouwd, waarna ik mezelf nog eens extra ga haten en ik weer terug bij af ben, in mijn favoriete nulgevoel, waar de kwade krachten uit mijn kindertijd mij nog steeds hebben willen, maar ik doorzie ze meer en meer en mijn liefdeskrachten gaan er dwars tegenin en ik weet zeker dat ik de laatste venijnige kanten zal overwinnen.

'Iedere omgang met je ouders is achteruitgang!', zei mijn psychiater. Sinds enige tijd heb ik resoluut besloten mijn ouders nooit meer te ontmoeten en ik voel me eindelijk zonder schuldgevoelens bevrijd van hun jarenlange uiterst negatieve invloed op mijn wankele gestel.

Ik ben nu 45, het heeft lang geduurd aleer ik zover was, ik heb mijzelf bevrijd van hen in mijzelf, dat is nog belangrijker, ik ben niet langer een verlengstuk van hun (seksuele) frustraties, onbehandelde geestesstoornissen en gewetenloze vampirisme.
Ik ben vrij geboren en ik zal vrij sterven, zonder hun verstikkende en funeste banden. Ik vertrouw erop dat mijn jeugdtrauma's eens volkomen zijn uitgewerkt en opgelost door het Christuslicht in mij en in anderen.
Liefde overwint alle akelige restanten, die niet werkelijk uit onszelf zijn voortgekomen, maar opgedrongen zijn door valse, goddeloze, liefdeloze krachten.
Transformeer en vernieuw jezelf keer op keer en wees maar volop wie je in wezen bent. De schuine ogen lossen dan vanzelf op.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 maart 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

4.8 met 14 stemmen 391



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Freek
Datum:
7 maart 2011
Eerlijk en pijnlijk verhaal. Jaloezie en wraakzucht zijn 'killers'. Ook voor de omgeving, zo lees ik hierin. Af en toe zwijgen een optie? Woordenstromen hebben (soms) risico op mentaal 'verzuipen'.
Naam:
Wee
Datum:
6 maart 2011
Mooi, je hartenkreet, en wat een prachtige eindzin. Graag gelezen, Joanan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)