Weer te overhaastig

Mijn geliefde was een dikke week bij mij in de flat en we maakten het heel gezellig voor elkaar, alles verliep soepel en we waren ons allebei niet bewust van het feit dat zo'n snel continu samenzijn wel eens averechts kon gaan werken. Zij maakte werkelijk alles schoon, zelfs de gordijnen gingen in de was en ze boende de vloerbedekking met azijnwater. Ik keek dankbaar en verbaasd toe. Ze wilde gescheiden slapen om niet weer in dezelfde fout te trappen, we gingen voor een nieuwe aanpak en een duurzame relatie. Dat vond ik wijs van haar, al moest ik me daarbij flink inhouden, zeker omdat ze bloedmooi is en zeer sensueel beweegt. Ook had ik al twee maanden afgezien, dus was het best veeleisend voor een lichtontvlambaar mens als ik, maar toch, het ging. Ik sleepte mijn bed tot voor haar deur. Veel rommel de deur uit. Eerst het huis helemaal schoon en een nieuw bed, want anders wilde ze niet samen slapen. Ik vond het aannemelijk. We maakten ook wel wat ruzietjes, maar dat is in elke relatie wel. Dus. Had ze maar in haar eigen huis gekund, dan was het rustiger gegaan, maar dat is achteraf gezegd. Het escaleerde opeens, toen ze zei dat ze wegwou en geen relatie met me wilde. Ze zei dat ze manisch-depressief was en dat ze zichzelf zou laten opnemen. Ik begreep er niets meer van, al die tegenstrijdigheden. Ze zit met een grote blokkade uit haar jeugd of uit een vorig leven, wat alles steeds weer verpest, waardoor ze bij alles (dus ook in onze liefdesband) steeds weer afhaakt. Onmacht. 'Maak me dan dood!', zei ze opeens. Ik kreeg toen echt argwaan. 'Ik ben geestelijk doodgemaakt door jou!', zei ze. Nou, ik denk dan toch dat ze dan iemand anders bedoelt en dat is heel triest. Dat moet een psychiater voor haar oplossen, dat kan ik echt niet. Ze belde de politie, die haar midden in de nacht bij mij weghaalde. 'Hij is helemaal gek, hoor!', verweet ze mij, 'hij wilde me opsluiten!'. Ik weet dat haar ouders dat vroeger deden. Ik maakte slechts een schijnbeweging. Toen ze weg was stortte ik huilend in. De volgende dag kwam ze nog wat ophalen, maar deed ze kortaf. Ik hoop dat ze na verloop van tijd nog verder met me wil, maar deze keer wel op de voorwaarde dat ze iets gaat doen aan die onverwerkte trauma's, dat lijkt me inmiddels niet onredelijk. Over hanteerbaarheid gesproken.

Weer te overhaastig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 7 stemmen 73