Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Energiedievegge

'But I dream of you constantly, you'll be my angel of light and in the dark rooms of sleeplessness you'll be my lover each night' Mick Jagger

Je zou misschien denken of zelfs hopen, die Rutgers houdt nu wel eens op met zijn jeremiade over Mirjam Bruijn, maar nee hoor, daar is i alweer, de eeuwige doordrammer en smoorverliefde zot. Gronings bloed in de aderen hé, dat is behoorlijk hardnekkig en diepgaand, gaat tot het bittere einde voor de volstrekte waarheid. In iedere man schuilt een onbedwingbare jager, zeker in mij. Onrust drijft mij voort en zeker in de jacht naar ware liefde. Ik maar denken dat Mirjam buiten Gouda vertoeft, blijkt dat niet eens waar te zijn. Via de Goudse tam-tam vernam ik dat ze overal rondbazuint dat ze het geweldig heeft gehad in Italië en dat ze er veel van opgestoken heeft. Ik weet wel beter, mij leidt ze nooit meer om de tuin met haar fake-methoden om mensen gemeen te manipuleren, te bedotten, haar charme en seksappeal bewust misbruikend. Ik heb haar zwaar in de kreukels meegemaakt en haar destructieve kanten tot mijn grote verdriet ervaren. In die zin voel ik me extreem gebruikt, zeker na haar harde wegrennen, zonder een spoor van gewetensbezwaar te tonen, bijna onmenselijk meedogenloos. En nu moet ik dan vernemen dat ze gewoon op dezelfde voet verder gaat, alsof er niets gebeurd is tussen ons of met haar, ze stapt de pretwinkel binnen en koopt misleidende versierselen, taalt niet naar wat ze bij mij heeft aangericht, beseft dat niet eens, gooit me weg als oud vuil, kijkt er niet naar om. Zaak gesloten. Bikkelhard. Ergens ben ik des duivels op haar, maar ik weet dat ze er wellicht niets aan kan doen en nu eenmaal zo wreed in elkaar steekt, communicatieproblemen heeft en wat niet al, mijn God, wat gekmakend verknipt allemaal. Ik ben door die hele affaire tonnen vol energie verloren, afgezakt naar perioden uit mijn leven, waar ik liever niet meer aan wordt herinnerd, maar ook al ben ik nog zo leeggezogen en trekt ze nog steeds aan me of dat in haar, ik ga weer opkrabbelen, dat zweer ik, omdat ik nu zo ongeveer wel weet hoezeer ik mezelf heb laten bedriegen. Ik was een gewillig slachtoffer, immers, al meer dan tien jaar zonder de troost van een vrouw zo nabij. Heel jammer. Nog meer beschadiging erbij en het vertrouwen in de manvrouwliefde kwijtgeraakt.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 maart 2011


Geplaatst in de categorie: woede

3.9 met 10 stemmen 104



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)