Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Droefenis

'That whirls around the April moon whirling in an arc of sadness, I'm lost without you' Sting

Ik kan dan wel stoer net doen alsof ik Mirjam net zo definitief afwijs, als zij mij, maar dat is allemaal zelfbehoud en geposeerde bravoure. Mijn hart is in wezen nog kleiner geworden, dan het al was. Gek genoeg komen we elkaar nog steeds nergens tegen, alsof de duivel ermee speelt, want anders was het schering en inslag of zijn er toch goddelijke krachten in het spel? Is de tijd nog niet rijp? Dat ze nu geen behoefte meer aan mij heeft kan op haar depressie duiden en trouwens, als die depressie is overgewaaid, kan die behoefte toch terugkomen, zeg nooit nooit, want dat is zo schraal als de dood. Er zijn genoeg vrouwen, die het meerdere keren uitmaken en daarna toch tot een definitieve relatie besluiten. Het kan de liefdesband toch ook dieper maken en steviger? Waarom altijd kiezen voor de makkelijkste oplossing? 'Ik ween om bloemen in de knop gebroken', zei Kloos terecht. Er is veel meer wat ons bindt, dan wat ons tegenzit, als je de weegschaal gebruikt slaat die zeker door naar het positieve, wat is er dan zo moeilijk? Ik pieker me suf en ik moet jullie het antwoord schuldig blijven, soms gaan die dingen ons weten te boven en met de liefde zit je al helemaal op glad ijs. Al die dwaze hersenspinsels, zodra ik haar tegenkom, zou ik haar direct willen omarmen en strelen en kussen. Er zijn verwerkingen in de menselijke geesten, die buiten onszelf omgaan, die vaak niets met de ander te maken hebben en daarom zo wereldvreemd overkomen, zo verbazingwekkend en kil als de dood. Ik zag dat iemand gekotst had op de brug, waar ik eens met Mirjam gevreeën heb, ik dacht meteen aan haar, zou ze een fles wodka soldaat hebben gemaakt, omdat ze toch niet echt kan leven met haar woorden van algeheel afhaken en destructie? De wens is de vader van de gedachte, maar toch, heel stiekem mag ik toch nog zo af en toe nog wel een klein beetje hopen? Ik zet niet voor niets mijn voordeur tot laat in de avonden wijd open, ben alert bij ieder geluid op de balustrade, schuif mijn gordijnen pas laat intens droevig toe. Gluur herhaaldelijk naar de straat. Hoor andere mensen ruzie maken. Turf de dames, die op haar lijken, maar haar niet echt zijn. Ben bang dat ik nog echt gek van haar wordt. Bezeten van een vrouw, kan dat? Vele mannen voor mij zijn voor de bijl gegaan en ook vele mannen na mij zullen volgen. Jeroen Brouwers komt met zijn nieuwste roman 'Bittere bloemen' voor de dag. Zijn uitspraak kan er ook nog wel bij: 'Het gaat over liefde, die het zoals altijd niet redt!', zoiets zei hij. Hij is geen vrolijke broeder, ik ken zijn werk, maar deze keer heeft hij misschien weer gelijk en is het in de liefde inderdaad kommer en kwel en liggen onze verwachtingen veel te hoog en gaan wij er allen vroeg of laat aan ten onder, zoals Joy Division al zong: 'Love will tear us apart'. De schaduwzijde van de liefde doemt helaas voor velen al te vaak op en misschien is het maar beter om permanent droevig te zijn, zodat het heel af en toe nog mee kan vallen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 april 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.8 met 10 stemmen 262



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)