Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

1 citalopram per dag

'Hoewel het vóórkomen van de aandoening zich zeker niet beperkte tot het vrouwelijk geslacht, levert de geschiedenis van de liefdesziekte, ook wel amor heroicus of erotomania genoemd, tal van voorbeelden waarin vrouwen door een ernstige depressie werden gekweld.'
(uit 'Vrouw en depressie', Erasmus Publishing, 1992)

Ik slik al meer dan elf jaar dagelijks mijn citaloprammetje en het heeft mijn leven dan ook danig verlicht, vooral op sociaal niveau, al is dat vooral in mijn beleving, vermoed ik. Het schijnt dat 1 miljoen Nederlanders zoiets slikken om op zonnige dagen niet onder het dekbed te kruipen of om eindeloos naar sombere CD's te luisteren met de whiskyfles binnen handbereik. Voor dat wonderpilletje was ik uiterst mensenschuw en leed ik aan allerlei, vooral sociale angsten. Ik maakte nauwelijks tot geen contact, terwijl ik er inwendig hevig naar verlangde, wat me bijna uit elkaar deed barsten van ellende, van de behoefte aan contact, het begin van strelingen, kussen en andere tederheden. Mijn depressieve uitstraling nodigde andere mensen ook niet echt uit om contact met mij te maken. Een vicieuze cirkel. Verder vulde ik mijn dagen en nachten louter met literatuurgelinkte bezigheden, wat voor een ander mens ook niet echt uitnodigend is, die eenzijdigheid, die tunnelvisie, die autistische manier van levensinvulling. Totdat een vriendelijke psychiater mij zei, dat de meeste borderline-patiënten baat hebben bij een dosis serotonine, omdat ze simpelweg een tekort aan dat stofje hebben. Ze had inderdaad gelijk en er zijn meerdere mensen die aangewezen blijven op dit middeltje. Het helpt ook tegen (rand)psychoses, waar ik voordien ook behoorlijk last van had. Wiet en hasj werkten trouwens ook averechts. Alcohol dempt en beurt op, het heeft me vaak getroost, zeker in de eenzame tijden zonder een liefdevolle vrouw en die waren er genoeg in mijn geval. Nu kan ik lachen tegen een cassière, een praatje maken met een wildvreemde, humor delen, rustig een mooie, lieve vrouw diep in de ogen kijken, haar terugknikken, stiekem langs borsten glijden zonder rood te worden, erotische verlangens herkennen in het alledaagse straatbeeld en er blij van worden, de aangepaste schijn doorzien en weten dat wat in mij sluimert in iedereen sluimert. Na jarenlange literatuurstudie ben ik daar zo langzamerhand wel achter. Ik sta nergens meer van te kijken wat menselijk gedrag betreft, hun intenties zijn vaak buitengewoon bizar en nieuw voer voor de psychologie, keer op keer. Citalopram. 'Pram' is een ander woord voor 'borst', dat weet ik ook wel, omdat ik pijnlijk veel associeer, denk ik dat enkel een gewillige vrouwenborst mijn pillen kan vervangen, maar ik kan natuurlijk moeilijk dag en nacht aan een borst lebberen, dat zie ik zelfs wel in, daarom zweer ik bij mijn pilletje en wat daarbij nog kan komen is altijd meegenomen. Door mijn anti-depressiepilletje heb ik ook meer moed gekregen en zelfvertrouwen en ben ik niet zo gauw uit het veld te slaan zoals vroeger, toen ik dacht stoned de wereld te kunnen veroveren. Het leverde wel psychedelische poëzie op, maar de tol was te hoog. Het loon te laag. Mirjam gebruikte ook veel alcohol en joints, misschien schiep dat ook een band, gevormd op dezelfde rare manier, zeg maar, herkenning van geesten. Nu ik weet dat ze zwaar depressief is, in de kern dan, hoop ik dat ze ook overgaat tot 1 pilletje per dag, zodat we weer op niveau komen en toch... o, grote zot die ik ben! Domverliefde dwaas! Melancholische afgewezene! Ze hult zich nu net als ik in melancholie. Melancholie, spleen, depressie, zwarte gal-ziekte, is nog veel erger dan men denkt. Het verpest de hoogste vormen van mensenliefde en daarom wens ik mijn allerliefste, die echt niet elke week een ander heeft, zoals boze tongen beweren, hetzelfde medicijn toe, omwille van haarzelf en omwille van...

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 april 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

0.2 met 20 stemmen 302



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
6 april 2011
Ha, het leest al beter, jammer van dat laatste stukje maar dat komt nog wel!
Zelf heb ik een heel andere kijk op pillen maar ik kom dan ook nooit bij een dokter.
Volgens mij zit hier een heel erg leuk humoristisch verhaal in, maar dat is aan U, denk er eens over en dan ben ik benieuwd...ik denk namelijk aan dat woord: krengloopwinkel. Laat ons lachen!
Wel eerlijk geschreven dit.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)