Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Rivella en Nibb-it

Nog meer hete dagen en het roer gaat om in de binnenzee van mijn oceanisch brein. Al die hitte maakt op den duur aartsluie wezens van ons, we gaan zelfs loom denken en we doen er uren over om tot handelingen over te gaan. Nu zie ik ook wel dat een ander deel van de mensheid juist heel druk gaat doen, vaak overmeesterd door de drang om seksueel te willen scoren. De terrassen worden bestormd, alsof dat het hoogste goed op aarde is, driedubbel betalen voor dezelfde Heineken als even verderop in de supermarkt. Je zit in een stoel en ze komen je drankje brengen, je koopt iets van aandacht, wat je helemaal niet aankunt, dus puf je die emotie snel weer weg met een mondaine sigaret. Je kucht, kijkt schichtig rond, als niemand dat maar gehoord heeft, want dat past natuurlijk niet in het perfecte plaatje. Ik vermoed dat al die zonnestralen bij velen de creativiteit aantasten, je snakt naar ijs en drank, je wil nu eindelijk wel weer eens wat topless jongedames zien, zoals ieder jaar, het begint toch weer te kriebelen, dat verlangen naar een massale overgave aan slakkengedrag ergens op een strandje. Gewoon lui op je handdoek liggen, loeren vanachter je zonnebril, een boek in de hand, waarvan je een bladzijde in het uur omslaat en dan nog niet weet wat je gelezen hebt. Een jongedame van rond de dertig strekt haar armen languit naar achteren, waardoor haar borsten als bloemrijke heuvels voor het grijpen liggen, het aanlokkelijke zwarte woud van haar okselharen maakt de verleiding nog groter. Je hoofd krijgt het net iets warmer, dan zomaar door de zon. Onrustig grabbel je in je rugzak naar een literfles Rivella, door de fietstocht spuit eenvierde deel er spontaan uit. Je ziet de jongedame ondeugend fantaseren. Dan proef je weer de smaak vanuit je kindertijd, Rivella, je kreeg het met ijsklontjes in de achtertuinen van de pastorieën, waarin je opgegroeid bent, de smaak laat je in regressie gaan, iets wat de zomer vaak doet, je wordt extra kinds. Dan trek je een zak Nibb-it chips open en knabbel je er lustig op los. Dat eekhoorntje op die zak ken je ook nog vanuit je kindertijd. Het is bijna een vriendje van je. De smaak van de gekleurde knabbels dempt je al te heftige emoties, brengt je terug naar de tijd toen seksualiteit nog niet meespeelde. Dat was pas een mooie tijd. Hoewel? Zodra je de buurvrouw naar het water ziet flaneren, de stevige billen expres zeer nauwkeurig heen en weer wiegend, word je alweer uit je regressie wakker gestoten. Ze kijkt zelfs even heel verleidelijk achterom, om zich ervan te verzekeren dat haar achterkant wel degelijk door die vreemde snoeshaan begeerd wordt. Gauw knabbelt hij verder en neemt weer wat slokken.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 april 2011


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 2 stemmen 165



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)