Mevrouw Tuintje is dood
Het is wrang te beseffen, maar ik heb mevrouw Tuintje vermoord, om het leven gebracht. Indertijd, ik werkte voor een andere zorginstelling dan nu, heb ik haar achtertuin van vuil en onkruid ontdaan, zodat ze 's ochtends vanuit haar slaapkamer vrolijk groen en bloemen kon zien. Ze ging toen graag naar bed, hortensia en lavendel wachtten immers op haar.
Mijn contract liep af, hulpbehoevend rijwielde ik naar andere klanten en mevrouw Tuintje en ik waren onbereikbaar voor elkaar.
Ik hoorde vandaag van een schat van een collega dat ze de laatste negen maanden van haar leven doorgebracht heeft in haar stoel met standen. Uiteindelijk kregen 'ze' haar toch naar bed, toen is ze overleden. Ik voel me schuldig, mevrouw Tuintje is niet meer.
Geplaatst in de categorie: verdriet