Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ballet

“Volgende week ga ik een paar dagen met vakantie, dus ga ik U nu even een poot uitrukken”… Vraagtekens op mijn gezicht en een vorsende blik van mijn fysiotherapeut of die grap goed was overgekomen; twee tellen later gevolgd door een net iets te geforceerde bulderende lach met zijn krachtige en diepe baritonstem. Hij is een stevige en goedgebouwde sympathieke man, waarbij je niet meteen de neiging hebt deze ongetwijfeld al talloze keren gebezigde grap als een vaag teken van een beginnende beroepsdeformatie te zien.

In de maand februari van het afgelopen jaar had ik in huis een lelijke val gemaakt, die een lichte hersenschudding en een gekneusde rug ter hoogte van het heiligbeen tot gevolg had. Maandenlang was ik in de weer met loop- en bewegingsoefeningen in huis - als ik alleen was soms begeleid door een gesmoord “grrr-oe-au…” Gedurende die periode slikte ik nogal sterke pijnstillers. Toen ik tegen het einde van dat jaar dacht er helemaal vanaf te zijn voelde ik, dat bij sommige reflexmatige en heftige bewegingen met mijn bovenlichaam plotseling weer pijnscheuten optraden. Daardoor kreeg ik het vage vermoeden, dat de onderrug blijkbaar nog steeds niet geheel in orde was. De pijn was dan meestal na een paar minuten weer geheel verdwenen. ‘Het kan er ook nog wel bij’, dacht ik dan soms hartgrondig mopperend. Juist het feit dat het ook voor mij geldt, dat je met het voortschrijden der jaren iedere keer weer een stukje van je fysieke conditie of van de motoriek moet inleveren maakte me dan bij tijd en wijle onredelijk recalcitrant.

Vier weken geleden was het opeens weer raak: één ondoordachte snelle beweging veroorzaakte een stekende pijn op de mij bekende plek. Hoewel vrouwlief mijn onderrug trouw en met volle toewijding elke avond met een soort balsem masseerde, werden de klachten erger in plaats van minder. Na vier dagen was lopen bijna onmogelijk, zitten, staan en me omdraaien in bed zo pijnlijk, dat het “grrr-oe-au” dikwijls weerklonk. Op doktersvoorschrift moest ik weer zware pijnstillers slikken, die nét niet onder de opiaten vallen. Na drie weken was alles in zoverre dragelijk, dat ik ook weer lopend de deur uit kon en me onder de behandeling van een fysiotherapeut kon stellen.

Naast de diverse behandelmethoden die hij zelf toepast, heeft hij mij, bij wijze van ‘huiswerk’, diverse oefeningen voorgeschreven. Zonder de indruk te willen wekken een tikkeltje kleinzerig te zijn kan ik u wel toevertrouwen, dat ook deze oefeningen verduveld pijnlijk zijn. Natuurlijk heb ik geprobeerd om deze oefeningen stiekem af en toe te ontduiken door ze zogenaamd te vergeten, maar vrouwlief houdt me eraan, omdat het volgens haar helpt. (((( Pssst: even onder ons: ze heeft, zoals in de meeste gevallen, gelijk; het helpt inderdaad. Ze hoeft deze bekentenis echter niet zo expliciet te horen tikken, vandaar dat ik deze zin bewust tussen meerdere parenthesen heb geplaatst)))).

Met de naderende vakantie in gedachten en de wil om dan weer zo mobiel mogelijk te kunnen functioneren is het een goede motivatie om dan ook maar alle oefeningen te doen. Een koddige aanblik levert het in ieder geval wél op. Een stoelleuning als houvast gebruikend, trek ik beurtelings mijn rechter- en mijn linkerheup op, zonder mijn bovenlichaam ook maar een centimeter toe te staan om opzij te buigen. Hetzelfde geldt voor het draaien van mijn bovenlichaam, waarbij het onderlichaam gefixeerd dient te worden gehouden. De meest pijnlijke maar zeer op een balletoefening aan een barre lijkende inspanning is het met een onbeweeglijk bovenlichaam beurtelings zijwaarts hoog opzwaaien van het gestrekte been. Met het “grrr-oe-au” als vermeende muziek dans ik dan in mijn fantasie als een soort Rudolf Noerejef Tjaikovki’s Doornroosje, terwijl de praktijk nog miserabeler oogt dan “De stervende zwaan”! Maar ja, zo kom je tenminste door de vier maal daags te volbrengen oefeningen heen.

Wie weet, wat mijn fysiotherapeut nog meer voor mij in petto heeft. Kijk, het moet natuurlijk niet veel gekker worden. Een paar oefeningen erbij kan ik nog wel hebben, maar op het moment, dat hij mij adviseert een spiegel in de huiskamer te plaatsen en mij Spitzen voorschrijft, gooi ik de handdoek in de ring. Dan denk ik: je kunt mooi m’n rug op… “grrr-oe-au”…

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 16 mei 2011


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.4 met 9 stemmen 623



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Charissa
Datum:
22 mei 2011
Email:
cgundermannhotmail.com
Hartstikke goed geschreven!
Ik had je eigenlijk wel willen zien dansen ;) hihi

De site staat nu bij mijn favorieten, als ik een momentje vrij heb, ga ik je andere verhalen ook lezen.
Naam:
Fred
Datum:
18 mei 2011
"Tanze mit mir in den Morgen", ik denk dat mevrouw Schulz geen bezwaar zal hebben, zo guitig als zij om de hoek kan kijken. Prijs jezelf maar heel erg rijk met haar.
Naam:
J.de Groot
Datum:
17 mei 2011
Email:
joke190411telfort.nl
En..Günter, zei zij: goed idee, mag je op vakantie met mij mee!
Naam:
Günter Schulz
Datum:
17 mei 2011
Email:
ag.schulztiscali.nl
Dank voor de leuke reacties;
@ T. Gendraats: Ben altijd al een slechte danser geweest. Het toeval wil, dat ook ik even met de gedachte heb gespeeld om Danse macabre van Camille Saint-Saëns in de tekst te verwerken.

@ Joke: Dank voor de ludieke uitnodiging. Het 'niet verder vertellen' is echter overbodig gebleken; de code (((( - )))) is gekraakt. Aangezien mijn echtgemote haar eigen computer heeft maar met mij wél hetzelfde e-mailadres deelt, las zij de uitnodiging geruime tijd eerder dan ik! :D
Naam:
T. Gendraats
Datum:
16 mei 2011
Rustig aan Günter, hiphop en breakdance zitten er voor jou niet meer in. Macaber dansen met een knipoog naar de duivel misschien nog wel.
Naam:
J.de Groot
Datum:
16 mei 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Pssssst...((((mag ik deze dans van U,
niet verder vertellen hoor!))))

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)