Toch Jotie T'Hooft!

'Op een dag zal ik verdwenen zijn en wat dan?', zei Jotie heel mooi en terecht.
Na alle dichters en dichteressen, die ik heb gelezen, blijft Jotie T'Hooft me toch het meeste intrigeren. Waarom?
Misschien wel omdat hij maatschappelijk gezien geen zoden aan de dijk zette, maar constant op zijn bek viel. Hij kreeg tijdens zijn korte leven wel genoeg literair succes, mede dankzij zijn schoonvader Julien Weverbergh, uitgever van uitgeverij Manteau, zelf ook schrijver van het een en ander.
Jotie was getrouwd met Ingrid Weverbergh, een mooie jonge vrouw, waar menig een wel mee wilde trouwen. Zij had hem gestimuleerd om werk naar haar vader op te sturen. Hij had in een inrichting gezeten, verbeeldde dat met geniale poëzie, al die verdomde benauwenissen. Ook buiten de inrichtingsmuren tergden hem de politiehonden, die drugs bestreden.

Poëzie was voor hem een onaantastbare vesting van vrijheid. Dat hij te ver ging in zijn zoektocht naar zelfbevrijding is doodzonde, want die overdosis heroïne doodde niet alleen zijn fysieke bestaan, maar bovenal zijn poëtische godendom, ook al heeft hij godzijdank meer dan voldoende schatten nagelaten, de oerlieve poëet!

Ik zou best nog eens met Ingrid willen praten over hem, maar die is voorgoed ondergedoken, die heeft alle poorten hermetisch dichtgesloten. Zijn leven was dan ook een en al pure tragiek, dan rest een eerbiedig stilzwijgen al gauw.
Zijn poëzie is desondanks nog steeds actuele magie, die werkt! Mijn leraar Nederlands vond hem te onaf, te onvolwassen, niet volgroeid, maar dat pikte ik niet, want jongeren kunnen vaak veel wijzer zijn dan oude knarren, ook gezien de reïncarnatiewaarheden, dus sabelde ik zijn onzin neer.
Wel moet ik nu kwijt dat ik het ondanks zijn ware dichterschap en tragische levensloop niet eerlijk vind dat hij Ingrid zomaar in de steek liet, daar zij zo lief voor hem was en hij er met de pet naar gooide. Hij volgde de lokroep van de dood ten koste van haar zuivere liefde.
Maar misschien is zijn zelfgekozen dood wel een ultieme liefdesode voor haar, offerde hij zichzelf op, omdat hij zijn onvermogen kende, zijn verslavingstendensen, zijn doodsdriften.

Hoe dan ook, voor mij is Jotie T'Hooft een van de grootste romantische dichters ooit wereldwijd en beschouw ik hem als een van mijn beste vrienden. Ik veroordeel zijn levenswijze niet, ik eer vooral zijn meesterlijke poëtische uitingen!

'Zijn borst is hard en koud geworden door nutteloze veldslag. Hij hoorde niet hoe haar dromen verdorden toen hij van woorden dronken op de mossen viel en zo haar laatste tere schat plette onder zijn hiel. Zijn uitgestoken ogen kregen haar beeld lief. Het was te laat. De dood is een handige dief'

Toch Jotie T\'Hooft Jotie T\'Hooft

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 6 stemmen 225