Incognito

Misschien ligt het wel aan mij, maar ik raak de laatste tijd steeds meer paranoia, hoewel ik dat mijn hele leven al ben, is er sprake van een ongezonde groei. Ik maak me dan ook ernstig zorgen over mezelf, zij het in het geheim, wat je wel begrijpt, neem ik aan. De magere vrouw op de vleesafdeling van de Jumbo houdt mij iedere week nauwlettend in de gaten, wanneer ik mijn zoveelste gratis Douwe Egberts koffie naar binnen slurp. Waarom komt die noodzakelijke, bittere zooi niet wat koeler uit de machine? Ze weet dat ik een kwakkelbestaan leid, dat ik zomaar kan omvallen, terwijl in Pisa iemand staat die dat allang had moeten doen, ik verbeeld me dat ze heimelijk verliefd op me is, vind puntbroodjes reuze-artistiek en beter hanteerbaar, maar ga dat haar natuurlijk niet zomaar zeggen. Sinds internet is mijn leven aangenaam veranderd, kan ik lekker veilig vanuit mijn luie stoel de boel op stelten zetten, de bloemetjes buiten zetten, lekker grof tekeer gaan. Vroeger beleefde ik witte nachten in de binnensteden van ons land, nu doe ik dat lekker veilig thuis en zonder vervelende interrupties. Ik ben zowaar het uitgaansleven uitgegaan. Als ik ga stappen, dan doe ik dat op internet. Mijn privé-kroeg is genoeg toereikend. Verder hoef ik niemand in de ogen te kijken, wat mijn anonimiteit alleen maar goed doet. Ik weet wel dat al die incognito-verschijnselen geen bevredigende menselijkheid opleveren, maar louter frustratie en eenzaamheid, het wordt steeds moeilijker om tot echt menselijk contact te komen, dat is het wrange feit van onze zogenaamde technologische welvaart! Zielsverduisterend! Contactgestoord! Angst kwekend! Al hou ik nog zoveel van mijn incognito-bestaan, in wezen verlang ik naar de totale openheid met zielsverwante mensen en andere onderduikers! Het leven is niet leuk meer als al die machines en apparaten tussen ons instaan, al dat geflikker en onrustig gedoe, kom, leg even ouderwets je arm om me heen!...

Incognito cultuurkri cultuurkritiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 6 stemmen 116