Getikt?
Soms sta ik versteld, van hetgeen zich blijkbaar in fracties van seconden in ons brein kan afspelen, ergens op een bepaalde plek in de massa van de grijze cellen die als hersenen wordt aangeduid. Dat kan variëren van spontane, uit intuïtie voortvloeiende gevolgtrekkingen of reacties, tot uiteindelijk na langdurige afweging genomen besluiten.
Na een genoten maaltijd heb ik, na mijn hartinfarct jaren geleden, als gewoonte even een uurtje of zo “plat” te gaan, zogenaamd om het eten te laten zakken. Altijd beluister ik dan via de koptelefoon Radio 4, met o.a. de rubriek “Nootschieten” met Maartje Stokkers of Hans van den Boom en na het nieuws “Muziekwijzer” van omroep MAX met Edwin Rutten. Meestal echter ben ik dan na tien minuten ongemerkt in Morpheus’ armen gegleden. Van de god van de dromen tot Hypnos, god van de slaap, is het maar een kleine stap in je onderbewustzijn.
Enkele dagen geleden lag ik in bovenomschreven luie positie opeens naar het perpendikel van onze langwerpige wandklok te kijken. Tien jaar lang hangt dit uurwerk al op dezelfde plek en even zo lang schijn ik onbewust de heen en weer gaande bewegingen te hebben geregistreerd, zonder dat zich er een gedachte bijvoegde in relatie tot dit gebeuren. Tik – tak, tik – tak; nu echter staarde ik opeens als gebiologeerd naar de bewegingen en dacht onwillekeurig aan hypnose, Sigmund Freud en alle daaraan gerelateerde onderwerpen. Tik – tak, tik – tak…
Nu geef ik grif toe, dat ik nogal sceptisch ben over alles wat met hypnose (maar ook met spirituele praktijken) te maken heeft. Ik ervaar dit enerzijds een beetje als poppenkast-gedoe maar durf me, anderzijds, zelf niet te onderwerpen of deel te nemen aan een dergelijke happening of seance. Ik vind deze opstelling van mezelf niet erg consequent, maar stel dat ik er wél op zou reageren, dan vrees ik mogelijk de controle over mijn denken en doen tijdelijk te verliezen. Deze veronderstelling wordt nog eens extra gevoed door mijn ondervinding, dat ik soms uitermate gevoelig ben voor autosuggestie.
Onder de zachte klanken van Gustav Mahlers’ Vijfde overdacht ik met een loom gevoel de mogelijkheid om zelfhypnose trachten toe te passen. Me concentrerend op de bewegingen van de klok had ik alleen nog een woord nodig, dat als het ware het hele proces in gang zou zetten. Ik bedacht, dat de eerste de beste keer als ik het woord “slinger” zou gebruiken of uitspreken, ik dan spontaan in een hypnotische slaap zou vallen. Even later was ik, nog steeds onder de klanken van klassieke muziek, echter automatisch onder zeil geraakt.
Jammer, het wil niet werken; blijkbaar ben ik er totaal ongeschikt voor. Toch kan het geen kwaad, om je zo af en toe, in een ontspannen lichaamshouding, met bepaalde onderwerpen bezig te houden. Wie weet doe ik zo ooit ook nog eens inspiratie op voor een nieuwe inzending. Dit overdenkend geeft mij een onbeschrijflijk tevreden gevoel en dan heb ik echt mijn “SLINGER”…
Tot een volgende k… tot een vo… tot ee… tot… bzzt pffft – bzzt pffft…
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: overig
Hypnose
277
Geef je reactie op deze inzending:
misschien nog een keer lezen ...op afstand lukt het vast wel!
Leuk/goed geschreven Günter!