Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Krater in mijn ziel

'Hoe gaat het met jou? We proberen je maar steeds te bereiken, maar we krijgen steeds je voice-mail!', vroeg mijn vader me enkele weken geleden. 'Nou', zei ik, 'het gaat heel erg slecht met mij!'. Ik huilde aan één stuk door, vertelde van mijn manisch-depressieve passie met een manisch-depressieve, valse actrice, die me bijna tot zelfmoord had gedreven. Haar woorden 'Maak me dan dood!' spoken nog geregeld door mijn getormenteerde hoofd, haar destructie en valsheid had ik niet doorzien, haar gekmakende controledwang ook niet, evenmin haar zware depressie-openbaringen op gegeven momenten. Zelf sta ik al niet sterk in mijn psychische schoenen, laat staan dat ik haar kon helpen, terwijl ze niet eens geholpen wilde worden. Haar liefde was een en al fake. 'Fake it till you make it!', zei ze ooit. Uiterst triest. Ik heb nu nog steeds verwerkingsdromen over dat ze mij zo vreselijk gemeen en duivels misbruikt heeft. Ik doe er alles aan om die zielskrater te dichten, nu ken ik genoeg sjamanistische trucs, heb ik veel wijze zielsvrienden die mij helpen, de grootste pijn van de kraterinslag is alweer geheeld, ook al ben ik nu heel voorzichtig en huiverachtig geworden naar het andere geslacht, ondanks de blufpoker, die ik op internet presenteer, dat zijn veelal ideaalbeelden over mijzelf, verre van de waarheid verwijderd. Een mens is zo'n gecompliceerd wezen, velen blijven hun hele leven vaak een onbekende voor zichzelf. Mijn laatste liefdesaffaire lijkt heel sterk op een heksenstrijd, we zijn allebeide Wicca-heksen, we gingen intens in elkaar op, maar de concurrentiestrijd kwam weer bovendrijven, zij trachtte me te castreren, wat mislukte en nu versla ik haar alsnog op zielsmatig niveau, zoals sjamanen elkaar somtijds ook bestreden, bestrijden... 'Die vrouw moet eerst professioneel geholpen worden, dat kun jij niet doen, pas daarna zou er ruimte kunnen zijn, maar zelfs dat betwijfel ik!', zei mijn vader. 'Het is zo triest allemaal!', zei ik, 'temeer omdat ze ook zo'n superlieve kant heeft!'. 'Ik weet het, jongen, maar soms is de meest intense liefde ook nog eens uiterst wreed!', zei mijn troost biedende vader. 'Je bedoelt te zeggen dat ze geestesziek is en niet behandeld en zelfs onbehandelbaar of niet soms?' 'Helaas, mijn jongen, hoe verdrietig ik het ook voor je vindt!' 'Ik zie je wel weer een keer, ouwe, maar toch hé, heel erg bedankt voor je wijze, objectieve inzichten!'. In uiterste nood ontdek je toch dat vaderadviezen bijzonder leerzaam kunnen zijn. Ik dronk daarna wel een fles wodka leeg.

Schrijver: Joanan Rutgers, 19 juni 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.5 met 2 stemmen 129



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)