Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Bidden is schizofreen

Volgens het woordenboek kun je ook bidden tot mensen, wat al een heleboel verklaard. Verder noemt men bidden een 'dringend verzoek doen'. Iets afsmeken dus. God ergens toe dwingen, kun je ook zeggen. Iets zielsgraag willen, is een andere benadering, die qua intentie niet echt aan te vallen is. Toch ben ik door mijn gereformeerde opvoeding sterk belast met het bidthema, want het protestantisme wilde nu eenmaal dat je een persoonlijke band met God en Jezus opbouwde via heilige gesprekken. Ik denk dat ik zo aan stemmen horen ben gaan lijden. Het is een kwalijk feit, waar volgens mij weinig over gezegd is. Ik ben graag een klokkenluider wat dit betreft. Iedere nacht voor het slapen gaan moest ik als kind wat prevelen tegen mijn Schepper, eerst was dat 'Here, houdt ook deze nacht over mij getrouw de wacht etc.', maar later moest je persoonlijker worden en je dierbaren erin verwerken, mensen die armoede lijden en oorlogsslachtoffers, de misdeelden en onderdrukten, de uitgestotenen en veroordeelden, de gevangenen en gehandicapten. Vaak deed de dominee iedere zondag voor hoe het volgens hem moest en hoopte hij dat wij hem navolgden, zoals wij allen Jezus moesten navolgen, die tot Zijn Vader bad. Ik heb wat afgebeden, dat wil je echt niet weten, vooral omdat het mij is aangeleerd als een zaligmakende verplichting, zonder dat was je een heiden en kwam je in de hel. Die hel was pure angstaanjaging en die bidverplichting vergalde de ware menselijkheid. Ik ontdekte meer en meer in mezelf dat het bidden gewoon een praten in mijzelf was, tegen mijzelf en niemand anders, zwaar autistisch en alarmerend schizofreen. Niemand luisterde echt. Ik dacht dat de echo God was, maar God is verre van iedere ratio. Kerkistische methoden zijn verkleefd aan de ratio. De hippies, het Aquariustijdperk en New Age raakt hen niet. Nu ik niet meer bid, al jaren niet meer, voel ik mij bevrijd van een dwangmatige, neurotische obsessie, die mij onvrijwillig is opgedrongen en die mij knettergek dreigde te maken. Eindelijk ben ik mijzelf en niet meer innerlijk zwaar verpest en droevig verdeeld door satanische praktijken van buitenaf. Wat mij betreft mogen alle en dan ook alle kerkinstituten inclusief hun botte, mens onderdrukkende dogma's van de aardbodem verdwijnen. Dat scheelt heel wat psychische stoornissen! Laten we bidden...

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 5 stemmen 128



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Geus
Datum:
13 augustus 2011
God bestaat niet. Bidden doen leeuwen en lieveheersbeestjes. Mensen doen het ook soms.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
2 augustus 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Je moet nooit bidden omdat iemand anders je daartoe dwingt of omdat je dat jezelf oplegt. Dat betekent trouwens niet dat het sowieso zinloos is. Bidden is méér dan een verlanglijstje afraffelen. Het is ook een vorm van overgave (in de zin van toevertrouwen) aan God of een hogere macht, een manier om je met het bestaan te verzoenen en liefde voor anderen en jezelf te voelen. Dan kan het heel gezond wezen.

Wat jij hier beschrijft doet me sterk denken aan wat Aleid Schilder beschrijft over het verband tussen een gereformeerde opvoeding en depressie in `Hulpeloos maar schuldig´. Van een dwangmatige religieuze opvoeding kun je behoorlijk depressief worden, dat is helemaal waar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)